مشکبارلغتنامه دهخدامشکبار. [ م ُ / م ِ ] (نف مرکب ) هر چیزی که مشک از آن می بارد و پراکنده میگردد. (ناظم الاطباء). مشک افشان . خوشبوی ساز. عطرافشان : جعدشان در مجلس اومشکبارزلفشان در پیش او عنبرفشان . فرخی .
مشکباریلغتنامه دهخدامشکباری . [ م ُ / م ِ ] (حامص مرکب ) مشک افشانی : که گرچه نیابد ریاحین شکفته نماند صبا عادت مشکباری .رضی نیشابوری .
مشکباریلغتنامه دهخدامشکباری . [ م ُ / م ِ ] (حامص مرکب ) مشک افشانی : که گرچه نیابد ریاحین شکفته نماند صبا عادت مشکباری .رضی نیشابوری .
مشکباریلغتنامه دهخدامشکباری . [ م ُ / م ِ ] (حامص مرکب ) مشک افشانی : که گرچه نیابد ریاحین شکفته نماند صبا عادت مشکباری .رضی نیشابوری .