مصدعلغتنامه دهخدامصدع . [ م َ دَ ] (ع اِ) راه نرم در زمین درشت .ج ، مصادع . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
مصدعلغتنامه دهخدامصدع . [ م ِ دَ ] (ع اِ) پیکان پهن دراز. ج ، مصادع . || (ص ) بلیغ: خطیب مصدع ؛خطیبی بلیغ. || رسا: رجل مصدع ؛ مرد رسا در امور. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (آنندراج ).
مصدعلغتنامه دهخدامصدع . [ م ُ ص َدْ دِ ] (ع ص ) کسی که جداجدا می کند. (ناظم الاطباء). جداکننده . (غیاث ). || آنکه دردسر می رساند. (ناظم الاطباء). دردسررساننده . (غیاث ). گران . دردسردهنده . مایه ٔ دردسر. تصدیعافزا. سردردآرنده . سردردآور. (یادداشت مؤلف ). هر چیزی که دردسر آورد و آزار رساند و
گمشدهلغتنامه دهخداگمشده . [ گ ُ ش ُ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) مفقود. فقید. یاوه . یافه . هرزه . خله . گم گشته . (یادداشت مؤلف ). ضالَّة. (دهار) (منتهی الارب ). ضال َّ. (ترجمان القرآن ) : ای گمشده و خیره و سرگشته کسایی گواژه زده بر
مسدعلغتنامه دهخدامسدع . [ م ِ دَ ] (ع ص ) به راه خود رونده یا هادی و دلیل و راه نما. (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
مشدحلغتنامه دهخدامشدح . [ م َ دَ ] (ع اِ) فرج زن .(منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). فرج . (محیط المحیط).
مشدةلغتنامه دهخدامشدة. [ م ِ ش َدْ دَ ] (ع اِ) میان بنده . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). رجوع به شَدّ شود.
مشیدةلغتنامه دهخدامشیدة. [ م ُ ش َی ْ ی َ دَ ] (ع ص ) استوار بلندبرآورده . (ترجمان القرآن ص 88). مؤنث مشید: بروج مشیدة. (از منتهی الارب ) (از محیطالمحیط). افراخته . مرتفع. استوار و محکم . قوله تعالی : فی بروج مشیدة . (ناظم الاطباء).
مصادعلغتنامه دهخدامصادع . [ م َ دِ ] (ع اِ) ج ِ مِصْدَع . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). رجوع به مِصدع شود. || ج ِ مَصْدَع . (آنندراج ) (اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). رجوع به مَصدع شود.