لغتنامه دهخدا
متاأمة. [ م ُ ءَ م َ ] (ع مص ) متاءَمة. توأم پیدا شدن . یقال تاءَم َ اخاه ُ.(منتهی الارب ). توأم زائیده شدن با برادر خود. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || دوگانه تار و پود بافتن جامه را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ازناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || روشی آوردن اسب بع
