معاذلغتنامه دهخدامعاذ. [ م ُ ] (اِخ ) ابن صرم خزاعی ، فارس خزاعة و از شعرای جاهلیت بود. وی اول کسی است که گفت : «زر غباً تزدد حباً». (از اعلام زرکلی چ 2 جزء 8 ص 167).
معاذلغتنامه دهخدامعاذ. [ م ُ ] (اِخ ) ابن عفراء صحابی است . (از منتهی الارب ).از بیعت کنندگان عقبه ٔ اولی است . نام پدر وی حارث بن رفاعة و نام مادرش عفراءبنت عبیدبن ثعلبة است . ابوجهل به دست معاذ و برادرش معوذ در سال دوم هجرت به قتل رسید و پیغمبر شمشیر وزره ابوجهل را به معاذ داد. و رجوع به ام
معاذلغتنامه دهخدامعاذ. [ م َ ] (ع مص ) پناه بردن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (غیاث ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).- معاذاﷲ ؛ کلمه ٔ انکار یعنی پناه می برم به خدا و این کلمه را در انکار شدید گویند مانند کلمه ٔ برکست و یا برگست و ژگس . (ناظم الاطباء). معاذ مصد
معاذلغتنامه دهخدامعاذ. [ م ُ ] (اِخ ) ابن عمروبن الجموح بن زید (وفات در حدود 25 هَ . ق .) از صحابه ٔ دلیر بود در عقبه و بدر شرکت داشت و در جنگ بدر ساق پای ابوجهل را قطع کرد و دست خود او نیز به وسیله ٔ عکرمةبن ابی جهل بریده شد اما او تا آخر روز همچنان به جنگ ا
ماتmatte, flat 3واژه‌های مصوب فرهنگستانویژگی سطحی که برّاقیت آن در زاویۀ 60 درجه در گسترۀ صفر تا ده و در زاویۀ 85 درجه در گسترۀ صفر تا پانزده قرار دارد
ورنی ماتflat varnish, matte varnishواژه‌های مصوب فرهنگستاننوعی ورنی که با درصد معینی مات‌کننده ترکیب می‌شود تا در هنگام خشک شدن جلوه‌ای مات بیابد
محادلغتنامه دهخدامحاد. [ م ُ حادد ] (ع ص ) مزاحم . || مانع. || مخالف . || پیوسته و متصل . || پهلوی هم و هم حد. (ناظم الاطباء). رجوع به محادة شود.
معاذةلغتنامه دهخدامعاذة. [ م َ ذَ ] (ع مص ) پناه گرفتن به کسی . (تاج المصادر بیهقی ). پناه بردن و گویند معاذةاﷲ ای اعوذ بالله و کذا معاذة وجه اﷲ. (منتهی الارب ). پناه بردن . (آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
معاذبلغتنامه دهخدامعاذب . [ م َ ذِ ] (ع اِ) ج ِ مَعذِب . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). در تاج العروس و معجم متن اللغة جمع مَعذَبَة به معنی خرقه ٔ زنان هنگامی که بر کمر بندند، آمده است نه جمع معذب . و رجوع به معذب شود.
معاذرةلغتنامه دهخدامعاذرة. [ م ُ ذَ رَ ] (ع مص ) عذر ثابت ناشدن جهت کسی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد).
معاذةلغتنامه دهخدامعاذة. [ م َ ذَ ] (ع اِ) افسون و تعویذ. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). افسون . ج ، معاذات . (از اقرب الموارد). تعویذ. عوذ. رقیه . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
معاذ رازیلغتنامه دهخدامعاذ رازی . [ م ُ ذِ ] (اِخ ) پدر یحیی بن معاذ رازی . و رجوع به یحیی بن معاذ رازی واعظ، مکنی به ابوزکریا شود.
معاذ مصریلغتنامه دهخدامعاذ مصری . [ م ُ ذِ م ِ ] (اِخ ) ابوجعفر از عارفان قرن سوم و استاد شیخ ابوالحسین سیروانی کهین است . (نامه ٔ دانشوران ج 3 ص 83). و رجوع به همین مأخذ شود.
معاذةلغتنامه دهخدامعاذة. [ م َ ذَ ] (ع مص ) پناه گرفتن به کسی . (تاج المصادر بیهقی ). پناه بردن و گویند معاذةاﷲ ای اعوذ بالله و کذا معاذة وجه اﷲ. (منتهی الارب ). پناه بردن . (آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
معاذبلغتنامه دهخدامعاذب . [ م َ ذِ ] (ع اِ) ج ِ مَعذِب . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). در تاج العروس و معجم متن اللغة جمع مَعذَبَة به معنی خرقه ٔ زنان هنگامی که بر کمر بندند، آمده است نه جمع معذب . و رجوع به معذب شود.
ابومعاذلغتنامه دهخداابومعاذ. [ اَ م ُ ] (اِخ ) بکیربن معروف . قاضی مرو و قاضی نیشابور. از روات است .
ابومعاذلغتنامه دهخداابومعاذ. [ اَ م ُ ] (اِخ ) عطأبن ابی میمونه . از روات است و شعبه از او روایت کند.
ابومعاذلغتنامه دهخداابومعاذ. [ اَ م ُ ] (اِخ ) فضل بن خالد نحوی از روات است . و رجوع به فضل بن خالد شود.
ابومعاذلغتنامه دهخداابومعاذ. [ اَ م ُ ] (اِخ ) فضل بن خلف النحوی . او راست : کتاب معانی القرآن . (ابن الندیم ).
