معایبلغتنامه دهخدامعایب . [ م َ ی ِ ] (ع اِ) ج ِ مَعاب و مَعابَة. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (محیطالمحیط). عیبها و آهوها و بدیها و کاری بد وناشایسته . (ناظم الاطباء). عیوب : پس چون ضعیفی افتد میان دو قوی توان دانست که حال چون باشد وآنجا معایب و مثالب ظاهر گردد و محاس
مهابلغتنامه دهخدامهاب . [ م ُ] (ع ص ) مرد سهمگین و محترم . (ناظم الاطباء) : و من حمل معه قطعة من جلد جبهته [ من جلد جبهة الاسد ] کان محبوباً عند الناس مهاباً معظماً. (ابن البیطار). || هرچیز هولناک . (ناظم الاطباء).
مهابلغتنامه دهخدامهاب . [ م َ ] (ع ص ) مکان مهاب ؛ جای ترس و سهمگین . (منتهی الارب ). جای ترسناک . (ناظم الاطباء).
مهابلغتنامه دهخدامهاب . [ م َ هاب ب ] (ع اِ) ج ِ مَهَب ّ. (منتهی الارب ). وزیدن گاه ها : دانست که سیلابی عظیم است مگر از مهاب ریاح دولت نسیمی از عنایت حضرت عزت و جلالت بدمد. (جهانگشای جوینی ). و رجوع به مَهَب ّ شود.
معائبلغتنامه دهخدامعائب . [ م َ ءِ ] (ع اِ) عیبها و بدیها. ج ِ معیب که مصدر میمی است ، به معنی عیب . (غیاث ) (آنندراج ). ج ِ مَعاب و مَعابَة . (منتهی الارب ). و رجوع به معاب و معابة و معایب شود.
معابلغتنامه دهخدامعاب . [ م َ ](ع اِ) عیب . (تاج المصادر بیهقی نسخه ٔ خطی کتابخانه ٔسازمان ، ورق 64 ب ). عیب . مَعابَة و معیب مثل آن است . ج ، معائب . (منتهی الارب ). عیب . معابة. ج ، معایب . (از اقرب الموارد). || جای عیب . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || (