معذب

mo'azzab

معنی

۱. در رنج و عذاب.
۲. [قدیمی] عذاب‌شده؛ شکنجه‌شده.

مترادف

۱. درعذاب، ناراحت، دررنج
۲. عذابشده، شکنجهشده

برابر پارسی

رنجیده

جست‌وجوی دقیق

معذب

لغت‌نامه دهخدا

معذب . [ م َ ذِ ](ع اِ) خرقه ای که زنان به وقت نوحه بر میان بندند. ج ، معاذب . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). مِعذَبَة. (ناظم الاطباء).

معذب

معذب . [ م ُ ع َذْ ذَ ] (ع ص ) در شکنجه کشیده شده . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (آنندراج ). عذاب شده و شکنجه شده و آزارشده و اذیت کشیده و آزرده شده . (ناظم الاطباء) : ارواح ایشان به حشرات و سباع و بهایم حلول کرده است و بدان سبب معذبند. (جهانگشای ج

معذب

لغت‌نامه دهخدا

معذب . [ م ُ ع َذْ ذِ ] (ع ص ) در شکنجه کشنده . (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). عذاب کننده : و اذ قالت امة منهم لم تعظون قوما اﷲ مهلکهم او معذبهم عذاباً شدیداً. (قرآن 164/7). وما کان اﷲ لیعذبهم و ان

معذب

دیکشنری عربی به فارسی

زجر دهنده , عذاب دهنده , شکنجه دهنده

معذب

فرهنگ فارسی عمید

۱. در رنج و عذاب.۲. [قدیمی] عذاب‌شده؛ شکنجه‌شده.

جست‌وجوی هم‌آوا

محدب

لغت‌نامه دهخدا

محدب . [ م ُ ح َدْ دَ ] (ع ص ) احدب . خلاف مقعر. (ازاقرب الموارد). مقابل مقعر. مقابل گود و فرورفته . کنج . کوژ. دوتا. (یادداشت مرحوم دهخدا). و منه محدب الکبد و مقعرها. (اقرب الموارد). حدبه دار و کوژپشت و برآمده . (ناظم الاطباء) : پس بدان رگ بزرگ که از

محدب

لغت‌نامه دهخدا

محدب . [ م ُ ح َدْ دِ ] (ع ص ) آنکه پشت بلند می سازد و گوژپشت می کند. (ناظم الاطباء).

محدب

لغت‌نامه دهخدا

محدب . [ م ُ دِ ] (ع ص ) گوژپشت گرداننده . (آنندراج ). || که شایق و راغب کند. (ناظم الاطباء). || مهربان کننده کسی را. (آنندراج ).

محضب

لغت‌نامه دهخدا

محضب . [ م ِ ض َ ] (ع اِ) چوب آتش کاو. (منتهی الارب ). کله کسو. مِحْضاء. محضاج . محضاء. استام . مسعر. || تابه که در آن گوشت بریان کنند. (منتهی الارب ).