لغتنامه دهخدا
معمی . [ م ُ ع َم ْ ما ] (ع ص ، اِ) آن بیت که پوشیده بود معنی آن . (مهذب الاسماء). سخن پوشیده در شعر. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). نثر و یا نظمی که معنی آن پوشیده باشد. معما. (ناظم الاطباء). ج ، معمیات . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به معما و کشاف اصطلاحات الفنون
