مغزکاولغتنامه دهخدامغزکاو. [ م َ ] (نف مرکب ) کاونده ٔ مغز. شکافنده ٔ مغز. پریشان کننده ٔ مغز : همی بازگیری به دام چکاوببینی کنون خنجر مغزکاو. اسدی .خدنگ از دل جنگیان کینه توزتبر مغزکاوو سنان سینه دوز. اسدی