لغتنامه دهخدا
مفزعة. [ م َ زَ ع َ ] (ع اِ) پناه جای . مفزع . (منتهی الارب ) (آنندراج ). ملجاء. پناه جای . مذکر و مؤنث و واحد و تثنیه و جمع درآن یکسان است . (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || آنچه از وی یا از جهت وی ترسیده شود. (منتهی الارب ) (آنندراج ). آنچه از وی ترسند یا آنچه از جه