ملحلغتنامه دهخداملح . [ م ِ ] (ع اِ) نمک . (منتهی الارب ) (آنندراج ). نمک طعام و مذکر و مؤنث هر دو می آید ولی بیشترمؤنث می باشد. ج ، مِلاح . املاح . ملحة [ م ِ ل َ ح َ / م ِح َ ]. مِلَح . (ناظم الاطباء). نمک طعام . تصغیر آن مُلَیحة است . ج ، مِلاح . (از اق
ملحلغتنامه دهخداملح . [ م ُ ل ِح ح ] (ع ص ) مبالغه کننده در کاری . (غیاث ).مبرم و ستیهنده در سؤال و درخواست و در طلب چیزی . (ناظم الاطباء). آنکه الحاح ورزد در سؤال و جز آن . الحاح کننده . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به الحاح شود. || دابة ملح ؛ستوری که چون زانوزد ثابت بماند و برنخیز
ملحلغتنامه دهخداملح . [م ُ ل َ ] (ع اِ) ج ِ مُلحَة، به معنی سخن خوش و نمکین .(منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) : این بیتها از لطایف ملح اوست . (ترجمه ٔ تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 281). و
ملحلغتنامه دهخداملح . [ م َ ] (ع مص ) نمک به اندازه در طعام کردن . (تاج المصادر بیهقی ). نمک کردن دیگ و ماهی را به اندازه . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). نمک ریختن در دیگ به اندازه . (از ناظم الاطباء). || شوره دادن چهارپای را. (تاج المصادربیهقی ). شوره خورانیدن ستور را. (منتهی
ملحلغتنامه دهخداملح . [ م َ ل َ ] (ع اِ) آماس پاشنه ٔ اسب . || سپید سیاهی آمیز. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || برکه ٔ نمکدار. (از دزی ج 2 ص 610). || (مص ) درپای ستور درد و عیب بودن . (از ذیل ا
چملهلغتنامه دهخداچمله . [ چ َ م َ ل ِ ] (اِخ ) دهی از دهستان طارم بالا بخش سیروان شهرستان زنجان که در 13 هزارگزی شمال باختری سیروان و 3 هزارگزی راه عمومی طارم واقع است . کوهستانی و معتدل است و 119</
چملهلغتنامه دهخداچمله . [ چ َ م َ ل ِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان بیزکی بخش حومه ٔ شهرستان مشهد. در 47 کیلومتری شمال باختری مشهد و کنار راه فرعی مشهد به قوچان واقع است . جلگه و معتدل است . و 106 تن سکنه دارد. آبش از قنات . محص
میلهلغتنامه دهخدامیله . [ ل َه ْ ] (ع اِ) دشت و بیابان . (منتهی الارب ، ماده ٔ ول هَ) (ناظم الاطباء). || زمین بی گیاه . (ناظم الاطباء).
ملحةلغتنامه دهخداملحة. [ م ِ ح َ ] (ع اِ) حرمت و سوگند و ذمه . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد): بینهما ملحة؛میان آن دو حرمت و سوگند است . (از اقرب الموارد).
ملحاءلغتنامه دهخداملحاء. [ م َ ] (اِخ ) نام لشکری که آل منذر را بود. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
ملحاءلغتنامه دهخداملحاء. [ م َ ] (ع ص ، اِ) درخت برگ ریخته . || گوشت پشت از دوش تا سرین . || لشکر گران .(منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || مؤنث املح . گویند: نعجة ملحاء؛میش سپید سیاهی آمیخته . || لیلة ملحاء؛ شبی که از ژاله و یا شبنم سپید باشد. (ناظم الاطباء).
ملحاءلغتنامه دهخداملحاء. [ م ِ ] (ع اِ) آلتی که بدان پوست درخت برکنند. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) (از ذیل اقرب الموارد).
ملحاحلغتنامه دهخداملحاح . [ م ِ ] (ع ص ) رجل ملحاح ؛ مرد بسیار ستیهنده . (منتهی الارب ) (از آنندراج )(ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || آن اشتر که از آبشخور فراتر نشود. (مهذب الاسماء): ناقة ملحاح ؛ ناقه ای که از حوض نرود. (منتهی الارب ) (از آنندراج ). ماده شتری که از حوض آب نرود. (ناظم الاطب
ملحةلغتنامه دهخداملحة. [ م ِ ح َ ] (ع اِ) حرمت و سوگند و ذمه . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد): بینهما ملحة؛میان آن دو حرمت و سوگند است . (از اقرب الموارد).
ملحاءلغتنامه دهخداملحاء. [ م َ ] (اِخ ) نام لشکری که آل منذر را بود. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
ملحاءلغتنامه دهخداملحاء. [ م َ ] (ع ص ، اِ) درخت برگ ریخته . || گوشت پشت از دوش تا سرین . || لشکر گران .(منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || مؤنث املح . گویند: نعجة ملحاء؛میش سپید سیاهی آمیخته . || لیلة ملحاء؛ شبی که از ژاله و یا شبنم سپید باشد. (ناظم الاطباء).
ملحاءلغتنامه دهخداملحاء. [ م ِ ] (ع اِ) آلتی که بدان پوست درخت برکنند. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) (از ذیل اقرب الموارد).
ملحاحلغتنامه دهخداملحاح . [ م ِ ] (ع ص ) رجل ملحاح ؛ مرد بسیار ستیهنده . (منتهی الارب ) (از آنندراج )(ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || آن اشتر که از آبشخور فراتر نشود. (مهذب الاسماء): ناقة ملحاح ؛ ناقه ای که از حوض نرود. (منتهی الارب ) (از آنندراج ). ماده شتری که از حوض آب نرود. (ناظم الاطب
عین الملحلغتنامه دهخداعین الملح . [ ع َ نُل ْ م َ ل َ ] (ع اِ مرکب ) چشم نمکین : گریه ٔ او نز غم است و نز فرح روح داند گریه ٔ عین الملح .مولوی .
زبدالملحلغتنامه دهخدازبدالملح . [ زَ ب َ دُل ْ م ِ ] (ع اِ مرکب ) زهره ٔ اسبوس است . (فهرست مخزن الادویه ).
رغوةالملحلغتنامه دهخدارغوةالملح . [ رِغ ْ وَ تُل ْ م ِ ] (ع اِ مرکب ) زبدالملح گویند و قوه ٔ وی زیاده از قوه ٔ ملح باشد و ملطف بود. (اختیارات بدیعی ).
زهرالملحلغتنامه دهخدازهرالملح . [ زَ رُل ْ م ِ ] (ع اِ مرکب ) نباتی است که بر نیل مصر بر روی آب بود. ودر آبهای ایستاده و نهان نیز بود و در زمینهای شور نیز بود و بهترین آن زعفران رنگ بود که بغایت منتین باشد و در طعم وی شوری و گزیدگی بود و محلل و ملطف بوده مصلح ریش های پلید... و مانند نمک بود. (از
