ممخضةلغتنامه دهخداممخضة. [ م ِ خ َ ض َ ] (ع اِ) شیرزنه و آوندی که در آن دوغ زنند. (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). ممخض . تُلُم تُلق . ج ، مماخض . (از المنجد) : ای برادر! من ترا از فربهی کوه پیکری دیدم که از ممخضه ٔ کوهانت همه روغن چکیدی و به هیچ روغن اندرون
متمخضلغتنامه دهخدامتمخض . [ م ُ ت َ م َخ ْ خ ِ ] (ع ص ) شیر جنبنده در ممخضه . (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). رجوع به تمخض شود.
ممخضةلغتنامه دهخداممخضة. [ م ِ خ َ ض َ ] (ع اِ) شیرزنه و آوندی که در آن دوغ زنند. (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). ممخض . تُلُم تُلق . ج ، مماخض . (از المنجد) : ای برادر! من ترا از فربهی کوه پیکری دیدم که از ممخضه ٔ کوهانت همه روغن چکیدی و به هیچ روغن اندرون
ممخضلغتنامه دهخداممخض . [ م ِخ َ ] (ع اِ) مشک شیر. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). آوندی که در آن شیر تکان داده و زده می شودتا مسکه و زبد آن بیرون آید. (از اقرب الموارد). تُلُم . شیرزنه . تُلُق . ممخضة. ج ، مَماخِض . (المنجد).
