منافرلغتنامه دهخدامنافر. [ م ُ ف ِ ] (ع ص ) نفرت کننده و مکروه دارنده و رمنده . (از ناظم الاطباء). || مقابل ملایم : غضب قوه ای است در حیوان دفع منافر را، و شهوت قوه ٔ جلب ملایم را.(یادداشت به خط مرحوم دهخدا). دوم قوت جنباننده که به تأیید او حیوان بجنبد و بدانچه ملایم اوست میل کنند و از آنچه م
منافرفرهنگ فارسی معین(مُ فِ) [ ع . ] (اِفا.) 1 - داوری کننده با دیگری در حسب و نسب . 2 - افتخار کننده . 3 - در فارسی : رماننده ، نافر؛ مق . ملائم .
مینوفرفرهنگ نام‌ها(تلفظ: minu far) دارای فر و شکوه بهشتی ، دارای شأن بهشتی ؛ (به مجاز) حوروش و زیبارو .
دال مینوفرلغتنامه دهخدادال مینوفر. [ ف َ ] (اِخ ) نام نسکی است از جمله ٔ بیست ویک نسک کتاب زند یعنی قسمتی از جمله ٔ بیست ویک قسم کتاب زند. (برهان ). اما در میان نام نسکهای بیست ویک گانه ٔ اوستا نامی که شبیه به دال مینوفر باشد نیست . (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ).
منفرلغتنامه دهخدامنفر. [ م ُ ف ِ ] (ع ص ) رماننده . (آنندراج ) (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب ). آنکه می رماند و می گریزاند. (ناظم الاطباء). || خداوند شتران رمنده . (آنندراج )(ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب ). || به چیرگی حکم کننده . (آنندراج ) (از منتهی الارب ). آنکه حکم
منفرلغتنامه دهخدامنفر. [ م ُ ف ُ ] (اِخ ) سیمون چهارم ... از بزرگان فرانسه (1150-1218م .) و فرمانده ٔ قوای فرانسه علیه «آلبیها» بود که در تولوز کشته شد و پسر بزرگش آموری ششم ، ملقب به کنت دومنفر (11
منفورلغتنامه دهخدامنفور. [ م َ ] (ع ص ) مغلوب . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || دورگردیده . (آنندراج ). || ترسیده . (آنندراج ). || نفرت کرده شده و ناپسند و مکروه . (ناظم الاطباء). مورد نفرت واقعشده .- منفور شدن ؛ نفرت کردن و کراهت داش
منافرتلغتنامه دهخدامنافرت . [ م ُ ف َ / ف ِ رَ ](از ع ، اِمص ) با کسی نزد حاکم رفتن برای اثبات بزرگی حسب و نسب . (غیاث ). منافرة. رجوع به منافرة شود.
منافرةلغتنامه دهخدامنافرة. [ م ُ ف َ رَ ] (ع مص ) با کسی به فخر به حاکم شدن . (تاج المصادر بیهقی ). داوری کردن با هم در حسب و نسب یا در نازیدن با هم . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). مفاخره در حسب و نسب . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
منافرتفرهنگ فارسی معین(مُ فِ رَ) [ ع . منافرة ] (مص ل .) 1 - در اصل و نسب به هم فخر کردن . 2 - از هم نفرت داشتن .
ملائملغتنامه دهخداملائم . [ م ُ ءِ ] (ع ص ) سازوار: طعام ملائم . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). موافق و سازوار: طعام ملائم ؛طعام سازوار و خوشگوار. (ناظم الاطباء). موافق و مناسب طبع. (غیاث ) (آنندراج ). سازگار. سازنده . موافق . خوش . مقابل منافر: شهوت در حیوان قوه ٔ جلب ملائم و غضب قوه ٔ دفع
شهویةلغتنامه دهخداشهویة. [ ش َ هََ وی ی َ / ی ِ ] (از ع ، ص نسبی ) مؤنث شهوی . (فرهنگ فارسی معین ).- قوه ٔ شهویه ؛ قوه ٔ جذب ملایم یا جذب مطلوب الحصول . مقابل قوه ٔ غضبیه . قوه ٔ دفع مُنافر یا دفع مهروب عنه . نفس آرزو. قوة بهیمیه ، و آلتها الکبد. (یادداشت
غضبیةلغتنامه دهخداغضبیة. [ غ َ ض َ بی ی َ ] (ع ص نسبی ) تأنیث غضبی (منسوب به غضب ؛ یعنی خشم ): روح غضبیه ؛ روح حیوانیه . قوه ٔ غضبیه ؛ قوه ٔ سبعیه و آلتها القلب .- قوه ٔ غضبیه ؛ قوه ٔدفع منافر یا دفع مهروب عنه . مقابل قوه ٔ شهویه ؛ یعنی قوه ٔ جذب ملائم یا جلب مطلو
الملغتنامه دهخداالم . [ اَ ل َ ] (ع مص ) دردمند شدن . (ترجمان علامه ٔ تهذیب عادل ) (مصادر زوزنی ) (از اقرب الموارد). || (اِ) درد. (مهذب الاسماء). رنج و درد. (غیاث اللغات ) (از آنندراج ). با لفظ کشیدن استعمال میشود. (از آنندراج ). وجع شدید. (اقرب الموارد). رنج جسمانی . (دزی ج <span class="hl"
ناموافقلغتنامه دهخداناموافق . [ م ُ ف ِ ] (ص مرکب ) نامساعد. مخالف . (آنندراج ) (ناظم الاطباء). غیرمناسب . (ناظم الاطباء). ناسازگار. ناسازوار. ناملایم : چه گر موافق طبع است و ناموافق جسم موافق است به یکجای با قضا و قدر. ناصرخسرو.و آب
منافرتلغتنامه دهخدامنافرت . [ م ُ ف َ / ف ِ رَ ](از ع ، اِمص ) با کسی نزد حاکم رفتن برای اثبات بزرگی حسب و نسب . (غیاث ). منافرة. رجوع به منافرة شود.
منافرةلغتنامه دهخدامنافرة. [ م ُ ف َ رَ ] (ع مص ) با کسی به فخر به حاکم شدن . (تاج المصادر بیهقی ). داوری کردن با هم در حسب و نسب یا در نازیدن با هم . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). مفاخره در حسب و نسب . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
منافرتفرهنگ فارسی معین(مُ فِ رَ) [ ع . منافرة ] (مص ل .) 1 - در اصل و نسب به هم فخر کردن . 2 - از هم نفرت داشتن .
