لغتنامه دهخدا
مناکیر. [ م َ ] (ع ص ، اِ) ج ِ مُنکَر، به معنی زیرک . (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). رجوع به منکر شود. || ج ِ منکور، و آن ضد معروف است . (از ذیل اقرب الموارد) (از المنجد) || منکرات . گویند: «هم یرکبون المنکرات و المناکیر». (از ذیل اقرب الموارد) (از المنجد).<b
