مندهلغتنامه دهخدامنده . [ م َ دَ / دِ ] (اِ) سبو و کوزه ٔ دسته شکسته بود. (لغت فرس چ اقبال ص 475). کوزه و سبوی بی دسته و گردن شکسته را می گویند. (برهان ) (ناظم الاطباء). سبو و کوزه که دسته و گردن شکسته باشد. (آنندراج ) <span
چمندهلغتنامه دهخداچمنده . [ چ َ م َ دَ / دِ ] (نف ) خرامنده . (شرفنامه ٔ منیری ). خرامنده و از روی ناز رونده . (ناظم الاطباء). چمان . خرامان : هیچ چمنده و رمنده از آن شربتی تناول نکرد. (از ترجمه ٔ محاسن اصفهان ص <span class="hl" dir="lt
مندعیلغتنامه دهخدامندعی . [ م ُ دَ] (ع ص ) جواب دهنده . (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). رجوع به اندعاء شود.
مندیةلغتنامه دهخدامندیة. [ م ُ ی َ ] (ع ص ) کلمه ای که به استماع آن جبین خوی آرد. ج ، مندیات . (منتهی الارب ) (آنندراج ). کلمه ای که به شنیدن آن پیشانی خوی آورد و عرق کند. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || رسواکننده ٔ قول باشد یا فعل . (منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء). شرم آور
مندهیرلغتنامه دهخدامندهیر. [ م َ ] (اِخ ) نام شهری بوده از بلاد هندوستان و گجرات که به دست سپاه سلطان محمود غزنوی مفتوح گردیده ... (انجمن آرا) (آنندراج ) : چو مندهیر که در مندهیر حوضی بودچنانکه خیره شدی اندرآن دو چشم فکر.فرخی (از انجمن آرا).
مندهنلغتنامه دهخدامندهن . [ م ُ دَ هَِ ] (ع ص ) آنکه بر خود روغن می مالد. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون ).
ابویحییلغتنامه دهخداابویحیی . [ اَ بو ی َ یا ] (اِخ ) ابن منده . رجوع به عبداﷲبن منده و بنومنده شود.
اصفهانیلغتنامه دهخدااصفهانی . [ اِ ف َ ] (اِخ ) عبدالرحمن بن محمدبن اسحاق بن محمدبن یحیی مندة... رجوع به اصبهانی وابوالقاسم و بنی منده و عبدالرحمن و ابن منده شود.
ابوالقاسملغتنامه دهخداابوالقاسم . [ اَ بُل ْ س ِ ] (اِخ ) ابن مَندَه . رجوع به بنومنده ... و رجوع به عبدالرحمن بن منده شود.
اصفهانیلغتنامه دهخدااصفهانی . [ اِ ف َ ] (اِخ ) محمدبن یحیی بن منده عبدی ... رجوع به اصبهانی و ابوعبداﷲ و بنی منده شود.
ابوعبدالغتنامه دهخداابوعبدا. [ اَ ع َ دِل ْ لاه ] (اِخ ) ابن منده . محمدبن یحیی اصفهانی . رجوع به بنی منده ... شود.
مندهیرلغتنامه دهخدامندهیر. [ م َ ] (اِخ ) نام شهری بوده از بلاد هندوستان و گجرات که به دست سپاه سلطان محمود غزنوی مفتوح گردیده ... (انجمن آرا) (آنندراج ) : چو مندهیر که در مندهیر حوضی بودچنانکه خیره شدی اندرآن دو چشم فکر.فرخی (از انجمن آرا).
مندهنلغتنامه دهخدامندهن . [ م ُ دَ هَِ ] (ع ص ) آنکه بر خود روغن می مالد. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون ).
دردمندهلغتنامه دهخدادردمنده . [ دَ دَ م َ دَ / دِ ] (نف مرکب ) دمنده . نافخ . (دهار). و رجوع به دردمیدن شود.
درمندهلغتنامه دهخدادرمنده . [ دَ م َ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) مختصر درمانده . (شرفنامه ٔ منیری ). درمانده . بیچاره . بی نوا. عاجز. متروک . (از ناظم الاطباء) : بفرمود صاحبنظر بنده راکه خشنود کن مرد درمنده را.سع
دمندهلغتنامه دهخدادمنده . [ دَ م َ دَ / دِ ] (نف ) نعت فاعلی از دمیدن .که بدمد. که به دمیدن پردازد. که نفس سخت بیرون دهد. فوت کننده . نفّاخ . نفّاث . دم بیرون کننده از بینی و دهان با آوازی خفیف چنانکه مار گاه حمله . آنکه نفس طویل از میان دو لب برآورد. نافح . ن
دوزه همندهلغتنامه دهخدادوزه همنده . [ زِ هََ م َ دِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان سمنگان بخش سمنگان شهرستان جهرم . آب آن از رودخانه ٔ سمنگان تأمین می شود. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7).