مهبلغتنامه دهخدامهب . [ م َ هََ ب ب ] (ع اِ) محل وزیدن باد. (ناظم الاطباء). جای هبوب یعنی وزیدن باد. (غیاث اللغات ) (آنندراج ). وزیدن گاه باد. جستن گاه باد. زخم گاه باد. (یادداشت مؤلف ).وزشگاه . ج ، مَهاب ّ. (از اقرب الموارد) : زر چو کاه است و دست داد تو بادپ
مهبلغتنامه دهخدامهب . [ م ُ هَِ ب ب ] (ع ص ) بیدارکننده . (آنندراج ). آنکه از خواب بیدار می کند. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
محبلغتنامه دهخدامحب . [ م ُ ح َب ب ] (ع ص ) دوست داشته و محبوب . (ناظم الاطباء). محبوب . (منتهی الارب ).
محبلغتنامه دهخدامحب . [ م ُ ح ِب ب ] (ع ص ) دوست . دوست دارنده . (غیاث ) (ناظم الاطباء). دوستدار. دوستار. ج ، محبین . (یادداشت مرحوم دهخدا). ولی . مقابل مبغض . (یادداشت مرحوم دهخدا) : بادا دل محبش همواره بانشاطبادا تن عدویش پیوسته ناتوان . <p class="author
مهیبلغتنامه دهخدامهیب . [ م َ] (ع ص ) مهوب . مرد که از وی ترسند. (منتهی الارب ، ماده ٔ هَ ی ب ). سهمگین . سهمناک . ترسناک . آنکه هرکس از او بترسد و او را شکوه دارد. (مهذب الاسماء). مرد سهمناک که خوف و سهم از او بارد و مردم از او ترسند. صاحب غیاث اللغات گوید استعمال این کلمه به ضم میم خطاست و
مهبارلغتنامه دهخدامهبار. [ م َ ] (نف مرکب ) بارنده ٔ ماه . چیزی که از آن ماه بارد. || کنایه از روشن و درخشان : هم ماه بارد از لب خندانش هم مهر ریزد از کف مهبارش .ناصرخسرو (دیوان چ تقوی ص 209).
مهبجلغتنامه دهخدامهبج . [ م ُ هََ ب ْ ب َ ] (ع ص ) گرانجان . (منتهی الارب ) (آنندراج ). گرانجان و کند وتنبل . (ناظم الاطباء). ثقیل النفس . (اقرب الموارد).
مهبجةلغتنامه دهخدامهبجة. [ م ُهََ ب ْ ب ِ ج َ ] (ع ص ) آماسیده . ورم کرده . بادکرده .- ادویه ٔ مهبجه ؛ داروهای متورم کننده و محرک و سوزاننده .
مهبرجلغتنامه دهخدامهبرج . [ م ُ هََ رَ ] (ع ص ) زه تباه و فاسد مختلف المتن و ناراست . (منتهی الارب ) (آنندراج ). زه تباه و فاسد و ناراست . (ناظم الاطباء).
مهابلغتنامه دهخدامهاب . [ م َ هاب ب ] (ع اِ) ج ِ مَهَب ّ. (منتهی الارب ). وزیدن گاه ها : دانست که سیلابی عظیم است مگر از مهاب ریاح دولت نسیمی از عنایت حضرت عزت و جلالت بدمد. (جهانگشای جوینی ). و رجوع به مَهَب ّ شود.
وزیدنگاهلغتنامه دهخداوزیدنگاه . [ وَ دَ ] (اِ مرکب ) محل وزیدن . مهب . جای وزیدن باد و هوا. (ناظم الاطباء).
ظنونلغتنامه دهخداظنون . [ ظُ ] (ع اِ) ج ِ ظَن : و فرونهادن بار امل در مهب شکوک و منزل ظنون . (کلیله و دمنه ).
مهبارلغتنامه دهخدامهبار. [ م َ ] (نف مرکب ) بارنده ٔ ماه . چیزی که از آن ماه بارد. || کنایه از روشن و درخشان : هم ماه بارد از لب خندانش هم مهر ریزد از کف مهبارش .ناصرخسرو (دیوان چ تقوی ص 209).
مهبجلغتنامه دهخدامهبج . [ م ُ هََ ب ْ ب َ ] (ع ص ) گرانجان . (منتهی الارب ) (آنندراج ). گرانجان و کند وتنبل . (ناظم الاطباء). ثقیل النفس . (اقرب الموارد).
مهبجةلغتنامه دهخدامهبجة. [ م ُهََ ب ْ ب ِ ج َ ] (ع ص ) آماسیده . ورم کرده . بادکرده .- ادویه ٔ مهبجه ؛ داروهای متورم کننده و محرک و سوزاننده .
مهبرجلغتنامه دهخدامهبرج . [ م ُ هََ رَ ] (ع ص ) زه تباه و فاسد مختلف المتن و ناراست . (منتهی الارب ) (آنندراج ). زه تباه و فاسد و ناراست . (ناظم الاطباء).
