مهدیلغتنامه دهخدامهدی . [ م َ ] (اِخ ) ابوعبداﷲ محمدبن عبداﷲ، معروف به ابن تومرت . رجوع به ابن تومرت و رجوع به مهدویت شود.
مهدیلغتنامه دهخدامهدی . [ م َ ] (اِخ ) ابومحمد عبیداﷲ، ملقب به المهدی . مؤسس دولت فاطمیان مصر است . در نسب وی میان ارباب سیر اختلاف است ، ولی اغلب نسب او را به علی (ع ) می رسانند. وی به سال 296 هَ . ق . در سی وهفت سالگی در شهر سجلماسه در شمال افریقا قیام کرد
مهدیلغتنامه دهخدامهدی . [ م َ ] (اِخ ) ده کوچکی است از دهستان سردارآباد بخش مرکزی شهرستان شوشتر، واقع در 5هزارگزی جنوب غربی شوشتر و 3هزارگزی جنوب راه دزفول به شوشتر. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6</s
مهدیلغتنامه دهخدامهدی . [ م َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان میان آب (بلوک شعیبه ) بخش مرکزی شهرستان اهواز، واقع در 68هزارگزی شمال شرقی اهواز و در ساحل غربی رودخانه ٔ شطیط. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6).
مهدیلغتنامه دهخدامهدی . [ م َ ] (اِخ ) شیخ محمد احمدبن سیدعبداﷲ، معروف به مهدی (متمهدی ) (1843-1885 م .). در حدود سال 1880 م . ادعای مهدویت کرد و در سودان علیه مصر و انگلستان قیام نمود و یارا
محذیلغتنامه دهخدامحذی . [ م ِ ذا ] (ع اِ) نِشگِردَه . ازمیل . شفره . (یادداشت مرحوم دهخدا). آلتی است که بدان چرم دوزان چرم را قطع کنند. (غیاث ). ج ، محاذی . (مهذب الاسماء).
محضیلغتنامه دهخدامحضی .[ م ِ ] (ع اِ) آتش کاو. (منتهی الارب ) (آنندراج ). مِحْضاء. محضاء. محضاج . محضب . کله کسو. استام . مسعر. || کوره ٔ ساخته شده از گل . (ناظم الاطباء).
معدیلغتنامه دهخدامعدی . [ م ُ دا ] (ع اِ) مالی عنه معدی ؛ یعنی تجاوزی نیست از برای من به سوی غیر آن . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
مهدیلولغتنامه دهخدامهدیلو.[ م َ ] (اِخ ) دهی است از بخش قیدار شهرستان زنجان . دارای 99 تن سکنه . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 2).
مهدینلولغتنامه دهخدامهدینلو. [ م َ ] (اِخ ) یا مهدینی . دهی است از بخش اسکوی شهرستان تبریز. دارای 152 تن سکنه . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4).
مهدیةلغتنامه دهخدامهدیة. [ م َ دی ی َ ] (اِخ ) شهری است در شمال افریقا، آن را عبیداﷲ مهدی مؤسس سلسله ٔ فاطمی بنا کرد در سال 303 هَ . ق . میان آن و قیروان از سوی جنوب دو منزل است . (یادداشت مؤلف ). مهدی به سال 308 درآن سکنی گ
مهدیةلغتنامه دهخدامهدیة. [ م َ دی ی َ ] (ع اِ) عطا و بخشش و انعام . (ناظم الاطباء). || عروس . (آنندراج ). عروس فرستاده شده به خانه ٔ شوهر. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
مهدیارفرهنگ نامها(تلفظ: mahdyār) (عربی ـ فارسی) (مَهد = (به مجاز) سرزمین ، کشور ، میهن + یار (پسوند محافظ و مسئول))، محافظ و نگهبانِ سرزمین و میهن .
مهدیلولغتنامه دهخدامهدیلو.[ م َ ] (اِخ ) دهی است از بخش قیدار شهرستان زنجان . دارای 99 تن سکنه . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 2).
مهدینلولغتنامه دهخدامهدینلو. [ م َ ] (اِخ ) یا مهدینی . دهی است از بخش اسکوی شهرستان تبریز. دارای 152 تن سکنه . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4).
مهدی علویلغتنامه دهخدامهدی علوی . [ م َ ی ِ ع َ ل َ ] (اِخ ) حاکم قلعه ٔ الموت قبل از حسن صباح . (حبیب السیر چ طهران ج 1 ص 363).
مهدی استرآبادیلغتنامه دهخدامهدی استرآبادی . [ م َ ی ِ اِ ت َ ] (اِخ )شاعر است و در سال 924 هَ . ق . درگذشته . از اوست :ساقی نبود بی ادبیها عجب ازماما مردم مستیم نیاید ادب از ما.(از تذکره ٔ صبح گلشن ص 477).
مهدی اصفهانیلغتنامه دهخدامهدی اصفهانی . [ م َ ی ِ اِ ف َ ] (اِخ ) (میرزا...) از شاعران قرن دوازدهم هجری است . از اوست :سرشک بر مژه ام قطره های شبنم دان که در هوای رخ مهرسانش از دل ریخت .(از تذکره ٔ مقالات الشعراء قانع تتوی ص 784).<br
درمهدیلغتنامه دهخدادرمهدی . [ دَ م َ ] (اِخ ) دزمهدی که شهری است به خوزستان . (از حدود العالم ). رجوع به دزمهدی شود.
دزمهدیلغتنامه دهخدادزمهدی . [ دِ زِ م َ ] (اِخ ) شهری است [ به خوزستان ] خرم و آبادان میان عراق و خوزستان بر لب رود نهاده . (حدود العالم ). (اصل آن درمهدی می باشد و تصحیح از حدود العالم چ دانشگاه است ).
چشمه مهدیلغتنامه دهخداچشمه مهدی . [ چ َ م َ م َ / م ِ ] (اِخ ) دهی است از بخش هرسین کرمانشاهان که در 10 هزارگزی جنوب باختری هرسین و 3 هزارگزی کل کشوند واقع است . کوهستانی و سردسیر است و <span clas
چم مهدیلغتنامه دهخداچم مهدی . [ چ َ م َ ] (اِخ ) مؤلف مرآت البلدان نویسد: یکی از مزارع قریه ٔ طایقان قم است . (از مرآت البلدان ج 4 ص 262).
حسین مهدیلغتنامه دهخداحسین مهدی . [ ح ُ س َ ن ِ م َ ] (اِخ )هشتمین تن از ائمه ٔ رسی در سعدا است که از 393 هَ .ق . سلطنت کرد و وفات او در 404 هَ . ق . بوده است .