لغتنامه دهخدا
مؤتة. [ م ُءْ ت َ ] (اِخ ) موتة. جایی در مشرق دمشق که شمشیر در آنجا می ساختند و جعفر طیار در آنجا شهید گردید. (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). نام زمینی است به مشارف شام در دوازده میلی اذرح که یکی از جنگهای اسلام در زمان پیغمبر در آنجا انجام گرفت و جعفر طیار و زیدبن حارثة د