موجبه

mujebe, ma(o)[w]jebe

۱. [مقابلِ سالبه] (منطق) ویژگی قضیه‌ای که در آن به ثبوت محمول بر موضوع حکم می‌شود.
۲. [قدیمی] آنچه چیزی را ایجاب کند؛ ایجاب‌کننده.