موقت

movaqqat

معنی

۱. [مقابلِ دائم] دارای زمان محدود و معیّن.
۲. (اسم) زمان محدود و معیّن.

برابر پارسی

چندگاهه، گذرا، زودگذر

جست‌وجوی دقیق

موقت

لغت‌نامه دهخدا

موقت . [ م َ ق ِ ] (ع اِ) جایی که برای وقت دادن مقرر کرده باشند. (ناظم الاطباء). میقات . (منتهی الارب ). || هنگامی که برای تعیین جای مقرر شده باشد. (ناظم الاطباء). هنگام . ج ، مواقت . (مهذب الاسماء). هنگام . هنگام معلوم شده . (یادداشت مؤلف ).

موقت

لغت‌نامه دهخدا

موقت . [ م ُ وَق ْ ق َ ] (ع ص ) هنگام معین ثابت و محدود. (ناظم الاطباء). هنگام پیداکرده شده . (آنندراج ) (منتهی الارب ).- وقت موقت ؛ هنگام معین . (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ).وقت محدود معین . (از المنجد). || هرچیز که دارای وقت و هنگام باشد

موقت

لغت‌نامه دهخدا

موقت . [ م ُ وَق ْ ق ِ ] (ع ص ) تعیین کننده ٔ وقت و ساعت . (ناظم الاطباء). وقت معین کننده . هنگام پیداکننده . (آنندراج ). || آنکه در مسجد تعیین میکند وقتی را که مردم برای نماز و دعا جمع گردند. (ناظم الاطباء). || منجمی که در زمان آل عثمان برای معلوم کردن اوقات نماز در مساجد بز

موقت

دیکشنری عربی به فارسی

موقت , موقتي , شرطي , مشروط

موقت

فرهنگ فارسی عمید

۱. [مقابلِ دائم] دارای زمان محدود و معیّن.۲. (اسم) زمان محدود و معیّن.

جست‌وجوی هم‌آوا

پَرگَنۀ مخاطی

mucoid colony

واژه‌های مصوب فرهنگستان

پَرگَنه‌ای که به نظر می‌رسد سطح آن با مخاط پوشیده شده است

موکت

لغت‌نامه دهخدا

موکت . [ م ُ ک ِ ] (فرانسوی ، اِ) نوعی فرش کرک دار و پشمی یا از الیافی پشم گونه .

موقد

لغت‌نامه دهخدا

موقد. [ م َق ِ ] (ع اِ) جای افروختن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). جای افروختن آتش . ج ، مواقید. (ناظم الاطباء). وجاق . اجاق . ج ، مواقد. (از المنجد). || چیزی است مانند تنور ارباب صنعت کیمیا را. (یادداشت مؤلف ).

موقد

لغت‌نامه دهخدا

موقد. [ م ُ وَق ْق َ ] (ع ص ) نعت مفعولی از مصدر توقید . برافروخته . برافروخته شده : در شرر خشم او بسوزد یاقوت گرْش نسوزد شرار نار موقد.منوچهری .

موقد

لغت‌نامه دهخدا

موقد. [ ق ِ ] (ع ص ) افروزنده ٔ آتش . (ناظم الاطباء). آتش افروز. شعله افروز. (از یادداشت مؤلف ).

جست‌وجوی مشابه

موقتخانه

لغت‌نامه دهخدا

موقتخانه . [ م ُ وَق ْ ق ِ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) رصدخانه . (ناظم الاطباء). رجوع به رصدخانه شود.

موقتی

لغت‌نامه دهخدا

موقتی . [ م ُ وَق ْ ق َ ] (ص نسبی ) منسوب به موقت . آنچه به زمان ناپایدار نسبت دارد: تصمیم موقتی ، تأخیرموقتی . چیزی که پایدار نبود و همیشگی نباشد. (ناظم الاطباء). آنچه در مدتی محدود و معین به جا ماند. مقابل دایمی . مقابل همیشگی . کلمه ٔ «موقت » همین مفهوم رامی رساند و احتیا