مولویلغتنامه دهخدامولوی . [ م َ / مُو ل َ ] (اِخ ) لقبی است که به جلال الدین محمد عارف و شاعر و حکیم و صاحب مثنوی معروف دهند. (یادداشت مؤلف ). نام او محمد و لقبش در دوران حیات خود «جلال الدین » و گاهی «خداوندگار» و «مولانا خداوندگار» بوده و لقب «مولوی » در قر
مولویلغتنامه دهخدامولوی . [ م َ / مُو ل َ ] (اِخ ) محمدباقر، متخلص به آگاه . از شاعران پارسی سرای هند (1158-1220 هَ . ق .). رجوع به آگاه شود.
مولویلغتنامه دهخدامولوی . [ م َ / مُو ل َ ] (اِخ ) مولویه . نام سلسله ای از درویشان طریقه ٔ مولوی ، طریقه ای از صوفیه که پیروان جلال الدین محمد بلخی عارف و شاعر نامی هستند. (از یادداشت مؤلف ). رجوع به مولویه شود.
مولویلغتنامه دهخدامولوی . [ م َ ل َ وی ی ] (ع ص نسبی ) منسوب به مولی . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). منسوب به مولا و مولی . (یادداشت مؤلف ). منسوب به مولا که به معنی خداوند است ، بعد از الحاق یای نسبت ، الفی که رابع بود به واو بدل شده زیرا که الف مقصور در آخر کلمه ٔ سه حرفی و چهارحرفی به وقت
مولویلغتنامه دهخدامولوی . [ م َ/ مُو ل َ ] (اِخ ) شیخ یوسف بن احمد. از دانشمندان و پژوهشگران سده ٔ سیزدهم هجری بود. او کتاب «المنهج القوی لطلاب المثنوی » را در تصوف نوشت و آن شرح عربی مثنوی جلال الدین مولوی بلخی است . (از معجم المطبوعات ).
مولوچلغتنامه دهخدامولوچ . (اِ صوت ) حکایت آواز دهان گاه خوردن چیزی لذیذ. ملچ ملچ . ملچ ملوچ . صدای دهان در هنگام خوردن . (از فرهنگ لغات عامیانه ).
گمولوژیفرهنگ فارسی معین(گِ مُ لُ) [ فر. ] (اِ.) علم مطالعة گوهرسنگ ها که به بررسی منبع و منشأ و توصیف و درجه بندی و شناسایی و ارزیابی آن ها می پردازد، گوهرشناسی . (فره ).
ملچ مولوچلغتنامه دهخداملچ مولوچ .[ م َ ل َ / م ِ ل ِ ] (اِ صوت ) نام آواز که از دهان برآید چون کودکی یا پیری بی دندان که چیزی آبدار جود. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به مَلَچ شود.- ملچ مولوچ کردن ؛ آواز کردن دهان هنگامی که چیزی
مولوی روملغتنامه دهخدامولوی روم . [ م َ / مُو ل َ ی ِ ] (اِخ ) مولوی رومی . مولانا جلال الدین . (از یادداشت مؤلف ) : هنگامه ٔ ارباب سخن چون نشود گرم صائب سخن از مولوی روم درافکند. صائب تبریزی .و رجوع ب
مولوی رومیلغتنامه دهخدامولوی رومی . [ م َ / مُو ل َ ی ِ ] (اِخ ) مولوی روم . جلال الدین محمد. رجوع به مولوی شود.
مولویتلغتنامه دهخدامولویت . [ م َ / مُو ل َ وی ی َ ] (از ع ، اِمص ) مولایی . آقایی . سیادت . (یادداشت مؤلف ) : تا خفض جناح تو شود و نتن مولویت و رعونت از تو بیرون رود. (مزارات کرمان ص 3). و رجوع به مولا
مولویهلغتنامه دهخدامولویه . [ م َ/ مُو ل َ وی ی َ ] (اِخ ) مولوی . طریقه ٔ منسوب به مولانا جلال الدین . (یادداشت مؤلف ). رجوع به مولوی شود.
مولویةلغتنامه دهخدامولویة. [ م َ ل َ وی ی َ ] (ع مص جعلی ، اِمص ) مولویت . همتایی و مشابهت به موالی . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). گویند: فیه مولویة؛ یعنی مشابهت به موالی دارد. || نیکوکاری . گویند: فیه مولویة. (از ناظم الاطباء).
مولوی روملغتنامه دهخدامولوی روم . [ م َ / مُو ل َ ی ِ ] (اِخ ) مولوی رومی . مولانا جلال الدین . (از یادداشت مؤلف ) : هنگامه ٔ ارباب سخن چون نشود گرم صائب سخن از مولوی روم درافکند. صائب تبریزی .و رجوع ب
جلال الدین رومیلغتنامه دهخداجلال الدین رومی . [ ج َ لُدْ د ن ِ ] (اِخ ) محمدبن بهاءالدین مولوی . رجوع به مولوی در همین لغت نامه شود.
مولویتلغتنامه دهخدامولویت . [ م َ / مُو ل َ وی ی َ ] (از ع ، اِمص ) مولایی . آقایی . سیادت . (یادداشت مؤلف ) : تا خفض جناح تو شود و نتن مولویت و رعونت از تو بیرون رود. (مزارات کرمان ص 3). و رجوع به مولا
مولویهلغتنامه دهخدامولویه . [ م َ/ مُو ل َ وی ی َ ] (اِخ ) مولوی . طریقه ٔ منسوب به مولانا جلال الدین . (یادداشت مؤلف ). رجوع به مولوی شود.
مولوی روملغتنامه دهخدامولوی روم . [ م َ / مُو ل َ ی ِ ] (اِخ ) مولوی رومی . مولانا جلال الدین . (از یادداشت مؤلف ) : هنگامه ٔ ارباب سخن چون نشود گرم صائب سخن از مولوی روم درافکند. صائب تبریزی .و رجوع ب
مولوی رومیلغتنامه دهخدامولوی رومی . [ م َ / مُو ل َ ی ِ ] (اِخ ) مولوی روم . جلال الدین محمد. رجوع به مولوی شود.
مولوی خانهلغتنامه دهخدامولوی خانه . [ م َ / مُو ل َ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) خانقاه دراویش . (ناظم الاطباء).
خطیب رستم مولویلغتنامه دهخداخطیب رستم مولوی . [ خ َ رُ ت َ م ِ م َ ل َ ] (اِخ ) یکی از عالمان لغت و فرهنگ است و او راست : لغةالعجم من لغةالفرس و وسیلة المقاصد فی لغة الفرس که این کتاب مشتمل بر هزارونودوپنج مصدر و ده هزار اسم است . (یادداشت بخط مؤلف ).