ناخوش آمدنلغتنامه دهخداناخوش آمدن . [ خوَش ْ / خُش ْ م َ دَ ] (مص مرکب ) پسند نکردن . (ناظم الاطباء). خوش نیامدن . بد آمدن . خوش نداشتن . نپسندیدن . استبشاع . اعتناف .ناپسند افتادن . مقابل خوش آمدن . رجوع به خوش آمدن شود : افشین را سخت ناخوش
ناخوشلغتنامه دهخداناخوش . [ خوَش ْ / خُش ْ ] (ص مرکب ) دلتنگ . ناشادمان . آزرده . رنجیده . ناخشنود. ناراضی . (ناظم الاطباء). ناراضی . غمگین . (فرهنگ نظام ). نژند. غمین . ناپدرام . که خوش نیست : در آن جای جای تو آتش بودبه دنیا دل
استیباءلغتنامه دهخدااستیباء. [ اِ ] (ع مص ) گران و ناگوار شدن طعام . || وبارسیده و مرگامرگی ناک یافتن جایی را. (منتهی الارب ). وباناک و مهلک یافتن جای را. ناخوش آمدن هوا.
ریبةلغتنامه دهخداریبة. [ ب َ ] (ع مص ) رَیب . (ناظم الاطباء). به گمان افکندن . (مجمل اللغة) (تاج المصادر بیهقی ). ناخوش آمدن کسی را کار دیگری و در شک افکندن . (منتهی الارب ).
ناسزاوار آمدنلغتنامه دهخداناسزاوار آمدن . [ س َ م َ دَ ] (مص مرکب )ناپسند بودن . ناپسند آمدن . ناخوش آمدن : گرت خوی من آمد ناسزاوارتو خوی نیک خویش از دست مگذار.سعدی .
استسماجلغتنامه دهخدااستسماج . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) زشت شمردن کسی یا چیزی را. (منتهی الارب ). || ناشیرین آمدن . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). بدمزه آمدن . بدطعم آمدن . ناخوش آمدن .
ذمیانلغتنامه دهخداذمیان . [ ذَ م َ ] (ع مص ) شتافتن . (تاج المصادر بیهقی ). || ناخوش آمدن بوی کسی را. یقال ذمتنی ریح ٌ کذا؛ اذیّت و رنج رسانید مرا فلان بوی .
ناخوشلغتنامه دهخداناخوش . [ خوَش ْ / خُش ْ ] (ص مرکب ) دلتنگ . ناشادمان . آزرده . رنجیده . ناخشنود. ناراضی . (ناظم الاطباء). ناراضی . غمگین . (فرهنگ نظام ). نژند. غمین . ناپدرام . که خوش نیست : در آن جای جای تو آتش بودبه دنیا دل
ناخوشلغتنامه دهخداناخوش . [ خوَش ْ / خُش ْ ] (ص مرکب ) دلتنگ . ناشادمان . آزرده . رنجیده . ناخشنود. ناراضی . (ناظم الاطباء). ناراضی . غمگین . (فرهنگ نظام ). نژند. غمین . ناپدرام . که خوش نیست : در آن جای جای تو آتش بودبه دنیا دل