نویسالغتنامه دهخدانویسا. [ ن ِ ] (نف ) نویسنده . آنکه داند و تواند نوشت . که نویسد. (یادداشت مؤلف ). رجوع به نانویسا و نیز رجوع به نویسائی شود.
امیئیلغتنامه دهخداامیئی . [ اُم ْ م ِ ] (حامص ) امی بودن . نانویسا و ناخوانا بودن : صدهزاران دفتر اشعار بودپیش حرف امیئی اش عار بود.مولوی .
آغاز تاریخprotohistory, protohistoric periodواژههای مصوب فرهنگستاندورهای که در طی آن جوامعِ دارای نوشتار در نزدیکی یک جامعۀ نانویسا قرار میگیرند و راجع به وقایع و تاریخ آن جامعه اطلاعاتی بر جا میگذارند
نانویسندهلغتنامه دهخدانانویسنده . [ ن ِ س َ دَ / دِ ] (نف مرکب ) امی . (السامی ) (ترجمان القرآن ). که نویسنده نیست . که نوشتن نتواند و نداند. نانویسا.
ناخوانالغتنامه دهخداناخوانا. [ خوا / خا ] (نف مرکب ) لایُقْرَء. غیرمقروء. که خوانا نیست . || بی سواد. امی . عامی . که خواندن نتواند : اگر بودی کمال اندر نویسائی و خوانائی چرا آن قبله ٔ کل نانویسا بود و ناخوانا.<p class="author