نثار

nesār

معنی

۱. [مجاز] فدا کردن.
۲. (اسم) گل یا گوهر که به عنوان احترام و افتخار بر سر کسی بیفشانند.
۳. [قدیمی] پاشیدن؛ افشاندن؛ پراکنده ساختن.
۴. (اسم) [قدیمی] آنچه در جشن عروسی بر سر عروس و داماد یا بر سر مردم بریزند.

مترادف

۱. افشان، افشاندن، پاشیدن
۲. اهدا، تقدیم، هدیه
۳. برخی، فدا، قربان
۴. زرافشان، شاباش

جست‌وجوی دقیق

نثار

لغت‌نامه دهخدا

نثار. [ ن َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان بالا از شهرستان نهاوند،در 15 هزارگزی جنوب شرقی شهر نهاوند و دوهزارگزی جنوب جاده ٔ شوسه ٔ نهاوند به ملایر و بروجرد در جلگه ٔ سردسیری واقع است و 340 تن سکنه دارد. آبش از چ

نثار

لغت‌نامه دهخدا

نثار. [ ن ِ ] (اِخ ) محمد (میرزا...) شیرازی ، متخلص به نثار. از شاعران متأخر است ، در اواخر قرن سیزدهم و اوایل قرن چهاردهم هجری میزیسته و با فرصت شیرازی معاصر بوده است . او راست :عید قربان شد و من سخت پریشانم از آن که چه قربان تو جز جان کنم ای جان جهان نقل و بادا

نثار

لغت‌نامه دهخدا

نثار. [ ن ِ ] (ع اِ) پراکندنی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). آنچه نثار شود در عروسی برای حاضران از کعک وخبیص . (از اقرب الموارد). پولی که در عروسی و یا درروز عید میان مردمان می افشانند، و بشار نیز گویند. (ناظم الاطباء). آنچه بریزند از هر چیز. (غیاث اللغات ). پاشیدنی . (یادد

نثار

لغت‌نامه دهخدا

نثار. [ ن ِ ](اِخ ) محمدمهدی ، فرزند میرزا ابومحمد انصاری اشلقی گرمرودی آذربایجانی ، معروف به میرزا مهدی خان و متخلص به نثار. از شاعران متأخر و معاصران ناصرالدین شاه قاجار است . نسبت وی به روایت مؤلف ریحانةالادب به خواجه عبداﷲ انصاری میرسد، پدرش منشی عباس میرزا نایب السطنه

نثار

لغت‌نامه دهخدا

نثار. [ ن ُ ] (ع اِ) آنچه نریزد از هر چیزی و پراکنده شود. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || آنچه از زر و گوهر که پاشیده شود. (غیاث اللغات از کشف اللغات ). ریختنی که بر سر عروس و جز آن ریزند. (آنندراج از بهار عجم ).

جست‌وجوی هم‌آوا

نطار

لغت‌نامه دهخدا

نطار. [ ن ُطْ طا ] (ع اِ) مَتَرس که در باغ و کشت نصب کنند تا وحوش و طیور از آن ترسند.(منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). مترسک نصب شده در کشتزار. (از اقرب الموارد) (از المنجد) (از متن اللغة). || ج ِ ناطر. رجوع به ناطِر شود.

نثار آوردن

لغت‌نامه دهخدا

نثار آوردن . [ ن ِ وَ دَ ] (مص مرکب ) تحفه آوردن . هدیه آوردن . پیشکش بردن . پیشکش کردن : به سودابه فرمای تا پیش اوی نثار آورد گوهر و مشکبوی . فردوسی .نمازش بریم و نثار آوریم درخت پرستش به بار آوریم . <p cl

نثار افشاندن

لغت‌نامه دهخدا

نثار افشاندن . [ ن ِ اَ دَ ] (مص مرکب ) شاباش کردن . افشاندن مسکوک زر و سیم یا نقل و نبات و امثال آن بر سر پادشاه یا تازه عروس یا تازه داماد : به شاهی بر او آفرین خواندندنثار شهی بر وی افشاندند. فردوسی .به استقبال

نثار بردن

لغت‌نامه دهخدا

نثار بردن . [ ن ِ ب ُ دَ ] (مص مرکب ) هدیه آوردن . پیشکی بردن . پیشکش کردن : نخست از همه کس که بُد نامدارجهان پهلوان برد پیشش نثار.اسدی .

نثار چیدن

لغت‌نامه دهخدا

نثار چیدن . [ ن ِ دَ ] (مص مرکب ) برچیدن زر و سیم و گوهر و نقل و نبات و افشاندنی های دیگر که بر سر شاه یا داماد یا عروس نثار کنند.

جست‌وجوی مشابه

نثارچین

لغت‌نامه دهخدا

نثارچین . [ ن ِ ] (نف مرکب ) آنکه برمی چیند و می رباید پولی را که در عروسی و یا روز عید نثار می کنند. (ناظم الاطباء). کسی که مال نثارشده را بر می چیند. (فرهنگ نظام ). آنکه زر و نقره و جز آن را که بر عروس نثار کرده شود، بردارد. (آنندراج ).

نثارچینی

لغت‌نامه دهخدا

نثارچینی . [ ن ِ] (حامص مرکب ) عمل نثارچین . رجوع به نثارچین شود.

نثاردن

لغت‌نامه دهخدا

نثاردن . [ ن ِ دَ ] (مص جعلی ) نثار کردن . افشاندن . پراکندن . بر سر کسی مسکوک زر و سیم افشان کردن : زوار به وفد و نفر آیند به نزدش او زر بنثارد به سر وفد و نفر بر.عنصری .

نثارافشان

لغت‌نامه دهخدا

نثارافشان . [ ن ِ اَ ] (نف مرکب ) که نثار می کند. که زر و سیم و جز آن بر سر یا پای کسی می افشاند. که شاباش کند. نثارافشاننده . نثارگر : شهریان بر درش نثارافشان گشته بام و درش نگارافشان . نظامی .انجم نثارافشان او اج

نثارالملک

لغت‌نامه دهخدا

نثارالملک . [ ن ِ رُل ْ م ُ ] (اِخ ) لطف اﷲبن ابی یوسف حلیمی . وی به سال 872 هَ . ق . کتاب لغت فارسی به ترکی بنام سلطان بایزیدبن محمدخان تألیف کرد.

جست‌وجوی متن

افشان

فرهنگ مترادف و متضاد

پراکندگی، نثار

قربان

فرهنگ مترادف و متضاد

برخی، تصدق، فدا، نثار

افشاندن

فرهنگ مترادف و متضاد

پخش کردن، پراکندن، ریختن، نثار کردن

فدا

فرهنگ مترادف و متضاد

برخی، سربها، قربان، قربانی، نثار

شه باش کردن

لغت‌نامه دهخدا

شه باش کردن . [ ش َه ْ ک َ دَ ] (مص مرکب ) نثار کردن سکه یا نقل بر سر داماد و عروس . شاباش کردن . نثار کردن .

جست‌وجوی هم‌آغاز

نثار آوردن

لغت‌نامه دهخدا

نثار آوردن . [ ن ِ وَ دَ ] (مص مرکب ) تحفه آوردن . هدیه آوردن . پیشکش بردن . پیشکش کردن : به سودابه فرمای تا پیش اوی نثار آورد گوهر و مشکبوی . فردوسی .نمازش بریم و نثار آوریم درخت پرستش به بار آوریم . <p cl

نثار افشاندن

لغت‌نامه دهخدا

نثار افشاندن . [ ن ِ اَ دَ ] (مص مرکب ) شاباش کردن . افشاندن مسکوک زر و سیم یا نقل و نبات و امثال آن بر سر پادشاه یا تازه عروس یا تازه داماد : به شاهی بر او آفرین خواندندنثار شهی بر وی افشاندند. فردوسی .به استقبال

نثار بردن

لغت‌نامه دهخدا

نثار بردن . [ ن ِ ب ُ دَ ] (مص مرکب ) هدیه آوردن . پیشکی بردن . پیشکش کردن : نخست از همه کس که بُد نامدارجهان پهلوان برد پیشش نثار.اسدی .

نثار چیدن

لغت‌نامه دهخدا

نثار چیدن . [ ن ِ دَ ] (مص مرکب ) برچیدن زر و سیم و گوهر و نقل و نبات و افشاندنی های دیگر که بر سر شاه یا داماد یا عروس نثار کنند.

نثار شدن

لغت‌نامه دهخدا

نثار شدن . [ ن ِ ش ُ دَ ](مص مرکب ) افشانده شدن . (ناظم الاطباء) : ای دریغا اشک من دریا بُدی تا نثار دلبر زیبا شدی . مولوی .- جواهرنثار تحقیق شدن ؛ بیان کردن چیز راست و حقیقت گفتن . (ناظم ال

جست‌وجوی هم‌قافیه

درنثار

لغت‌نامه دهخدا

درنثار. [ دُ ن ِ ] (ص مرکب ) نثار کننده ٔ در. درپاش . درافشان : خاطری درنثار چون دریافکرتی تیزمایه چون آذر. سنائی .دستش به ابر نیسان ماند گه سخاگر باشد ابر نیسان زربخش و درنثار.سوزنی .

خیرالنثار

لغت‌نامه دهخدا

خیرالنثار. [ خ َ رُن ْ ن ِ ] (ع اِ مرکب ) بهترین شاباش . کنایه از جواهر ذیقیمت است : شاخ جواهرفشان ساخته خیرالنثار. خاقانی .|| آب دیده ٔ بلازدگان .

گوهرنثار

لغت‌نامه دهخدا

گوهرنثار. [ گ َ / گُو هََ ن ِ ] (ص مرکب ) به معنی گوهرنشان . گوهرپاش . گوهرریز. (از آنندراج ). کسی که جواهر نثار میکند. (ناظم الاطباء). رجوع به گوهرفشان شود.

گهرنثار

لغت‌نامه دهخدا

گهرنثار.[ گ ُ هََ ن ِ ] (ص مرکب ) مخفف گوهرنثار : ز گوهر است شها روی تیغ تو بنگارگهرنگار به دست گهرنثار تو باد. سوزنی .رجوع به گوهرنثار شود.

منثار

لغت‌نامه دهخدا

منثار. [ م ِ] (ع ص ) خرمابنی که غوره ٔ آن پراکنده گردد. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).

ترجمه مقاله