نشاستنلغتنامه دهخدانشاستن . [ ن ِ ت َ ](مص ) نشاندن . (انجمن آرا) (آنندراج ) (برهان قاطع). نشاختن . (جهانگیری ) (انجمن آرا). پهلوی نیشاستن . نشاختن . نشاندن . و آن متعدی نشستن است . (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ) : به شادیش بر تخت شاهی نشاست بسی پوزش از بهر دختر بخ
نشاستنفرهنگ فارسی عمیدنشاختن؛ نشاندن: ◻︎ هم از تخم شه پادشاهی نشاست / براو رسم باژ آنچه بد کرد راست (اسدی: ۳۹۳)، ◻︎ گر بشایستی که دینی گستریدی هر خسی / کردگار اندر جهان پیغمبری ننشاستی (ناصرخسرو: ۲۲۷).
نشایستنلغتنامه دهخدانشایستن . [ ن َ ی ِ ت َ ] (مص منفی ) شایسته نبودن . سزاوار نبودن . (از آنندراج ) : نمانی به خوبی مگر ماه رانشایی کسی را بجز شاه را. فردوسی .نفرمودمت کاین بدان را بکش نگهداشتنشان نشاید ز هش . <p class="autho
نشایستنیلغتنامه دهخدانشایستنی . [ ن َ ی ِ ت َ ] (ص لیاقت ) که سزاوار و شایسته نیست . مقابل شایستنی . رجوع به شایستنی شود.
نشانستنلغتنامه دهخدانشانستن . [ ن ِ ن ِت َ ] (مص ) نشانیدن . (برهان قاطع) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). نشاستن . (حاشیه ٔ برهان چ معین ) : اکنون که بدانستم چندان که بدانستم مهر تو نشانستم از مات سلام اﷲ. مولوی .|| نصب کردن . نشستن کنانید
نشاختنلغتنامه دهخدانشاختن . [ ن ِ ت َ ] (مص ) نشاندن . (برهان قاطع) (جهانگیری ) (آنندراج ) (انجمن آرا). نشانیدن . (یادداشت مؤلف ). نشاستن . (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ) : هیچ نایم همی ز خانه برون گوئیم درنشاختند به لک . آغاجی .چو دی
خلغتنامه دهخداخ . (حرف ) حرف نهم است ازالفبای فارسی و هفتم از الفبای عربی و بیست و چهارم از الفبای ابجد و نام آن خاء است و در حساب جُمَّل ششصد بود و در حساب ترتیبی فارسی نماینده ٔ عدد نه و در حساب ترتیبی عربی نماینده ٔ هفت است . و آن از حروف روادف و از حروف خاکی است . (برهان قاطع در کلمه ٔ
سلغتنامه دهخداس . (حرف ) صورت حرف پانزدهم است از حروف الفبای فارسی پس از «ژ» و پیش از «ش »، و حرف دوازدهم از الفبای عرب پس از «ز» و پیش از «ش »، و حرف پانزدهم از الفبای ابجدی پس از «ن » و پیش از «ع ». و نام آن سین است و آن را سین مهمله نامند. و بحساب جُمّل آن را شصت = <span class="hl" dir=
نشستنلغتنامه دهخدانشستن . [ ن ِ ش َ / ش ِ ت َ ] (مص ) پارسی باستان : نی هد ، متعدی : نی یه شادیم ، اوستا: نی + هد ، نی شیذئیتی (نشستن )، متعدی : نی شاذیوئیش ، پهلوی : نَ (َیَ) شستن ، نَ (َیَ) شینت ، هندی باستان : نی + سد ، سی دتی ، بلوچی : نین دگ ، نین دغ ، مت
بنشاستنلغتنامه دهخدابنشاستن . [ ب ِ ت َ ] (مص ) نشستن . (از برهان ) (از آنندراج ). نشسته شدن . (ناظم الاطباء) : فاختگان همبر بنشاستندنای زنان بر سر شاخ چنار. منوچهری . || نشانیدن . (ناظم الاطباء) : ور بشایس