نغللغتنامه دهخدانغل . [ ن َ ] (ع ص ، اِ) پسر زنا . (منتهی الارب )(آنندراج ). زنازاده که فاسدالنسب است . (از متن اللغة) (از اقرب الموارد). نَغِل . (اقرب الموارد) (متن اللغة) (المنجد). نغیل . (متن اللغة). || حیوانی که از اسب و خر تولد کند. (از المنجد). قاطر.
نغللغتنامه دهخدانغل . [ ن َ غ َ ] (ص ) ژرف . دوراَندرون . (یادداشت مؤلف از حفان ). رجوع به نُغُل شود : نغل چاهی است این چاه طبیعت مشو زنهار گمراه از طبیعت .عطار.
نغللغتنامه دهخدانغل . [ ن َ غ ِ ] (اِ) کنده ای باشد از برای گوسپندان و راهگذریان بکنند تا به شب بدان خانه اندرشوند در دشت و دامن کوه . (لغت فرس اسدی ص 327). و به تازی کهف گویند. (از حاشیه ٔ فرهنگ اسدی نخجوانی ). جایی که در صحرا و دامن کوه مانند زیر زمین بجهت
نغللغتنامه دهخدانغل . [ ن َ غ ِ ] (ع ص ، اِ) پسر زنا. (از منتهی الارب ) (آنندراج ). بدنسب . (غیاث اللغات ) (جهانگیری ). زنازاده را گویند بعلت فساد نسبش . (از اقرب الموارد) (از المنجد). نَغل . (اقرب الموارد) (المنجد). تأنیث آن نغلة است . (آنندراج ). || پوست تباه شده در دباغت . (از منتهی الار
نغللغتنامه دهخدانغل . [ ن ُ غ ُ ] (ص ) عمیق . مرادف نغول . (از انجمن آرا) (از آنندراج ). نیز رجوع به نَغَل شود : نغل چاهی است این چاه طبیعت مشو زنهار گمراه طبیعت . عطار (از انجمن آرا).|| (اِ) در تداول نجاران ، عرض و پهنای درون دول
نغیللغتنامه دهخدانغیل . [ ن َ ] (ع ص ) زنازاده . (منتهی الارب ) (آنندراج ). نَغل . نَغِل . (متن اللغة). رجوع به نَغِل شود.
نغوللغتنامه دهخدانغول . [ ن َ ] (اِ) آغال گوسفندان . آغل . نغل . (انجمن آرا) (آنندراج ). زیرزمینی را گویند که در صحرا و دامن کوه بجهت گوسفندان بسازند. (برهان قاطع) (از ناظم الاطباء). جائی را گویند که در کوهها و صحراها به جهت گاوان و گوسفندان و چهارپایان سازند شب هنگام در آنجا بسر برند و آن را
نغوللغتنامه دهخدانغول . [ ن ِ ] (اِ) پوشش نردبان . سقف نردبان را نغول گویند. (از جهانگیری ). نردبان . (غیاث اللغات ). نردبان و زینه پایه ٔ سقف دار. (برهان قاطع) (ناظم الاطباء). بعضی گویند پوشش سر نردبان است که بر بام خانه سازند تا باران به درون نیاید. (از برهان قاطع). نردبان مسقف ، و آن را نا
نغلةلغتنامه دهخدانغلة. [ ن َ غ ِ ل َ ] (ع ص ) تأنیث نَغِل به معنی دختر زنازاده . (از اقرب الموارد) (از المنجد). رجوع به نغل شود. || فاسد. نغیل . (المنجد). || جوزة نغلة؛ چهارمغز متغیر و تباه . (منتهی الارب ). متغیرة زنخة. (اقرب الموارد). گردوی تباه شده ٔ بدبوشده . (ناظم الاطباء).
نغلةلغتنامه دهخدانغلة. [ ن َل َ ] (ع ص ) تأنیث نغل . (از منتهی الارب ). دختر زنازاده . (از اقرب الموارد). نَغِلَة. (اقرب الموارد).
نغلةلغتنامه دهخدانغلة. [ ن ُ ل َ ] (ع اِمص ) تباهی پوست . (منتهی الارب ) (آنندراج ). تباهی پوست در دباغت . (ناظم الاطباء). اسم است از انغل الادیم . (اقرب الموارد).
نغیللغتنامه دهخدانغیل . [ ن َ ] (ع ص ) زنازاده . (منتهی الارب ) (آنندراج ). نَغل . نَغِل . (متن اللغة). رجوع به نَغِل شود.
نغیلةلغتنامه دهخدانغیلة. [ ن َ ل َ ] (ع ص ) تأنیث نغیل . (از منتهی الارب ) (از آنندراج ). رجوع به نغیل و نغل شود.
نغلةلغتنامه دهخدانغلة. [ ن َ غ ِ ل َ ] (ع ص ) تأنیث نَغِل به معنی دختر زنازاده . (از اقرب الموارد) (از المنجد). رجوع به نغل شود. || فاسد. نغیل . (المنجد). || جوزة نغلة؛ چهارمغز متغیر و تباه . (منتهی الارب ). متغیرة زنخة. (اقرب الموارد). گردوی تباه شده ٔ بدبوشده . (ناظم الاطباء).
نغلةلغتنامه دهخدانغلة. [ ن َل َ ] (ع ص ) تأنیث نغل . (از منتهی الارب ). دختر زنازاده . (از اقرب الموارد). نَغِلَة. (اقرب الموارد).
نغلةلغتنامه دهخدانغلة. [ ن ُ ل َ ] (ع اِمص ) تباهی پوست . (منتهی الارب ) (آنندراج ). تباهی پوست در دباغت . (ناظم الاطباء). اسم است از انغل الادیم . (اقرب الموارد).
منغللغتنامه دهخدامنغل . [ م ُ غ َل ل ] (ع ص ) درآینده . (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به انغلال شود. || درمیان نهاده و مندرج . (ناظم الاطباء).