نقیب

naqib

معنی

بزرگ، سرپرست، ضامن، و رئیس قوم؛ مهتر قوم.

مترادف

پیشوا، رئیس، سرپرست، سرور، عمید، قاید، مهتر

جست‌وجوی دقیق

نقیب

لغت‌نامه دهخدا

نقیب . [ ن َ ] (اِخ ) میرزا سلیم اصفهانی ، متخلص به نقیب . از شاعران متأخر است . او راست :اجر محنت های عاشق هم نصیب مدعی است مزد را خسرو گرفت و کار را فرهاد کرد.رجوع به صبح گلشن ص 536 و قاموس الاعلام ج

نقیب

لغت‌نامه دهخدا

نقیب . [ ن َ ] (اِخ ) احمد (حاجی میرزا...)بن حاجی درویش حسن قصه خوان شیرازی ، ملقب به نقیب الممالک و متخلص به نقیب . از شاعران متأخر فارسی است . به سال 1302 هَ . ق . درگذشت . (از فارسنامه ٔ ناصری ج 2 ص <span

نقیب

لغت‌نامه دهخدا

نقیب . [ ن َ ] (اِخ ) محمد سبزواری (میرزا...)،متخلص و مشهور به نقیب . از شاعران قرن یازدهم و از سادات سبزوار و از معاصران نصرآبادی است . او راست :یاد عیش از تیره بختی نگذرد در خاطرم عکس پیدا نیست در شبهای تار آئینه را.دلم از صحبت نادردمندان شمع فانوس است که با

نقیب

لغت‌نامه دهخدا

نقیب . [ ن َ ] (اِخ ) نقیب خان قزوینی . از شاعران قرن دهم است و در زمان سلطنت اکبرشاه به هندوستان رفته است . او راست :دارم صنمی چهره برافروخته ای راه و روش عاشقی آموخته ای اوعاشق دیگری و من عاشق اومن سوخته ٔ سوخته ٔ سوخته ای .(از قاموس ال

نقیب

لغت‌نامه دهخدا

نقیب . [ ن َ ] (ع ص ، اِ) مهتر قوم . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). سالار. (دهار) (مهذب الاسماء). سالار، یعنی مهتر چند کس . (ترجمان علامه ٔ جرجانی ص 101). پیشوا و رئیس و کسی که معرفت به احوال مردم داشته باشد. (ناظم الاطباء). سرپرست

جست‌وجوی هم‌آوا

نقب

لغت‌نامه دهخدا

نقب . [ ن ُ ق ُ ] (ع اِ) ج ِ نقاب . رجوع به نقاب شود.

نقب

لغت‌نامه دهخدا

نقب . [ ن َ ق َ ] (ع مص ) دریده شدن موزه . (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از المنجد). || سخت سوده شدن سول شتر. (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). سوده سپل شدن شتر. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). یا تنک و باریک گشتن ، و کذلک الحافر

نقب

لغت‌نامه دهخدا

نقب . [ ن َ] (ع اِ) سوراخ . (دهار) (غیاث اللغات ) (منتهی الارب )(آنندراج ) (ناظم الاطباء). نغم . سوراخ عمیق بزرگ نافذ. (ناظم الاطباء). ثقب . (اقرب الموارد) (المنجد). راهی که در زیر زمین از جائی به جائی سازند. (ناظم الاطباء). سمج . آهون . (یادداشت مؤلف ). راهی که پنهان ازچشم

نقب

لغت‌نامه دهخدا

نقب . [ ن ُ ] (ع اِ) گر. خارش . (منتهی الارب ). جرب . (المنجد). || راه در کوه . (منتهی الارب ) (از المنجد). ج ، نقاب ، انقاب . || ج ِ نقبة.

نقب

لغت‌نامه دهخدا

نقب . [ ن ُ ق َ ] (ع اِ) گر و خارش یا پاره های پراکنده از گر. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). جرب . (المنجد). واحد آن نُقبَة. (از اقرب الموارد). || ج ِ نَقب .

جست‌وجوی مشابه

نقیبانه

لغت‌نامه دهخدا

نقیبانه . [ ن َ ن َ / ن ِ ] (ص نسبی ، ق مرکب ) چون نقیبان . مانند نقیبان : چونکه در آن نقب زبانم گرفت عشق نقیبانه عنانم گرفت .نظامی .

نقیبت

لغت‌نامه دهخدا

نقیبت . [ ن َ ب َ ] (ع اِمص ) نقیبة. بزرگی نمودن بر قوم . ازنقیب است که بزرگ طایفه باشد. رجوع به نقیبة شود.

نقیبة

لغت‌نامه دهخدا

نقیبة. [ ن َ ب َ ] (ع ص ، اِ) مؤنث ِ نقیب . (اقرب الموارد). رجوع به نقیب شود. || (اِمص ) روانی رای . (منتهی الارب ) . نفاذ رای . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (متن اللغة). || (اِ) نفْس . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (متن اللغة). فلان میمون النقی

نقیبی

لغت‌نامه دهخدا

نقیبی . [ ن َ ] (حامص ) ریاست . (ناظم الاطباء). || (ص نسبی ) منسوب به نقیب .

نقیبی

لغت‌نامه دهخدا

نقیبی . [ ن َ ] (اِخ ) محمد (سیدمیر...)بن محمد لوحی حسینی موسوی سبزواری اصفهانی ، ملقب به مطهر و معروف به نقیبی . از علمای امامیه ٔ قرن یازدهم است . او راست : کفایةالمهتدی فی احوال المهدی . رجوع به ریحانة الادب ج 4 ص <span class="hl" dir="ltr

جست‌وجوی متن

نقبا

فرهنگ فارسی عمید

= نقیب

حسین

لغت‌نامه دهخدا

حسین . [ ح ُ س َ ] (اِخ ) ابن محمود نقیب . رجوع به حسین نقیب شود.

نقابة

لغت‌نامه دهخدا

نقابة. [ ن َ ب َ ] (ع مص ) نقیب گردیدن سپس آنکه نبود . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). نقیب شدن . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). نقیب شدن بر قوم . (از اقرب الموارد) (از متن اللغة). || ستودن . (از غیاث اللغات ) (آنندراج ).

نقبا

لغت‌نامه دهخدا

نقبا. [ ن ُ ق َ ] (ع اِ) مهتران . بزرگان . پیشوایان . (ناظم الاطباء). نقباء. ج ِ نقیب . رجوع به نقیب و نیز رجوع به نقباء شود.

ابوعبدا

لغت‌نامه دهخدا

ابوعبدا.[ اَ ع َ دِل ْ لاه ] (اِخ ) ابن نقیب . محمدبن سلیمان . رجوع به ابن نقیب جمال الدین ابوعبداﷲ محمد... شود.

جست‌وجوی هم‌آغاز

نقیبی هروی

لغت‌نامه دهخدا

نقیبی هروی . [ ن َ بی ِ هََ / هَِ رَ ] (اِخ ) ازشاعران قرن نهم است و به مناسبت مصاحبت با امیر عبدالقادر نقیب تخلص نقیبی اختیار کرده است . او راست :دیده ام تا شده از ماه رخ یار جدادل جدا خون شود و دیده ٔ خون بار جدا.(از مجالس النفا

نقیب ده

لغت‌نامه دهخدا

نقیب ده . [ ن َ دِه ْ ] (اِخ ) دهی است از دهستان درکاسعیده ٔ بخش چهاردانگه ٔ شهرستان ساری ، در 31هزارگزی شمال غربی کیاسر، در منطقه ٔ جنگلی کوهستانی معتدل هوای مرطوبی واقع است و 140 تن سکنه دارد. آبش از چشمه و

نقیب زاده

لغت‌نامه دهخدا

نقیب زاده . [ ن َ دَ / دِ ] (اِخ ) عبدالقادربن سیدیوسف حلبی حنفی ، معروف به نقیب زاده . از فقهای قرن یازدهم است . وی به سال 1060 هَ . ق . از حلب به مدینه رفته و در آنجا به تدریس پرداخته است . او راست : لسان ا

نقیب کلا

لغت‌نامه دهخدا

نقیب کلا. [ ن َ ک َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان بیشه ٔ بخش مرکزی شهرستان بابل ،در 9هزارگزی جنوب شرقی بابل ، در دشت معتدل هوای مرطوبی واقع است و 160 تن سکنه دارد. آبش از فاضلاب چشمه ٔجنید، محصولش برنج و کنف و پ

نقیبان بار

لغت‌نامه دهخدا

نقیبان بار. [ ن َ ن ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از فرشتگان باشد. (برهان قاطع) (آنندراج ). ملایکه و فرشتگان . (ناظم الاطباء).

جست‌وجوی هم‌قافیه

حسین نقیب

لغت‌نامه دهخدا

حسین نقیب . [ ح ُ س َ ن ِ ن َ ] (اِخ ) ابن محمود از قضاة عراق است در سلیمانیه ٔ کردستان در 1205 هَ . ق . 1791/ م . متولد و در همانجا در 1285 هَ . ق . <span class="hl" dir="lt

حسین نقیب

لغت‌نامه دهخدا

حسین نقیب . [ ح ُ س َ ن ِ ن َ ] (اِخ ) علم الدین طاهر. متولد 509 هَ . ق . 1197/ م . از خلفای عباسی مقتفی و مستنجد و مستضی ٔ و ناصر را مدح کرد. دیوان شعر دارد. (معجم المؤلفین از اعیان الشیعه ج <span class="hl

تنقیب

لغت‌نامه دهخدا

تنقیب . [ ت َ ] (ع مص ) بسی در راههاگردیدن . (تاج المصادر بیهقی ). در شهر گردیدن . (زوزنی ). اندر شهرها بگشتن . (ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی ). رفتن در جهان و در شهرها گشتن گریزان . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || نیک واپژوهیدن از چیزی . (از

ابن نقیب

لغت‌نامه دهخدا

ابن نقیب . [ اِ ن ُ ن َ ] (اِخ ) جمال الدین ابوعبداﷲ محمدبن سلیمان . اصلاً ایرانی از مردم بلخ . وی در بیت المقدس پرورش یافت و سپس چندی به مصردر مدرسه ٔ عاشوریه تدریس داشت . و او را تفسیری است کبیر مشتمل بر لغات و قراآت و اسباب نزول و جز آن . مولد او به سال <span class="hl" di

ابن نقیب

لغت‌نامه دهخدا

ابن نقیب . [ اِ ن ُ ن َ ] (اِخ ) ناصرالدین حسن بن شاور نفیسی .ادیب و شاعر مصری . او راست : کتاب منازل الاحباب و منازه الالباب در دو مجلد. وفات او687 هَ . ق . بوده است .

درپیوند

بیشتر بدانید

نقیب

naqib

معنی

مترادف

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

فرهنگ فارسی عمید

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا