نوخیزلغتنامه دهخدانوخیز. [ ن َ / نُو ] (نف مرکب ) نوبرآمده . تازه . نازک . (ناظم الاطباء). نوخاسته . (فرهنگ فارسی معین ) : دو پستان چون دو سیمین نار نوخیزبر آن پستان گل بستان درم ریز. نظامی .سیرابی
نخوشلغتنامه دهخدانخوش . [ ن َ ] (اِ) سیاه دارو را گویند که تاک دشتی باشد و به عربی کرمةالبیضاء خوانند و نخوش به جهت آن گویندش که میوه ٔ آن در زمستان خشک نشود و عنب الحیة میوه ٔ آن است . (برهان قاطع) (آنندراج ).
ناخسلغتنامه دهخداناخس . [ خ ِ ] (ع اِ) کفتگی بغل شتر. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). || گری بن دنب شتر یا گر شتر. (منتهی الارب ) (آنندراج ). جرب و گری شتر و گری در بن دنب شتر.(ناظم الاطباء). جرب عند ذنبه [ ذنب البعیر ] . (از اقرب الموارد). || بز کوهی جوانه . (منتهی ا
کهنه ٔ نوخیزترلغتنامه دهخداکهنه ٔ نوخیزتر. [ ک ُ ن َ / ن ِ ی ِ ن َ / نُو ت َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) آسمان است که با کهنی ، نوترین حوادث از آن برخاسته می شود. (حاشیه ٔ مخزن الاسرار نظامی چ وحید ص 38)
رستخیزلغتنامه دهخدارستخیز. [ رُ ت َ ] (نف مرکب ) نوخیز. (لغت محلی شوشتر نسخه ٔ خطی کتابخانه ٔ مؤلف ). به معنی نوخیز باشد. (برهان ). || (اِ مرکب ) در انجمن آرا و آنندراج به نقل از فرهنگ رشیدی و مؤید و کشف اللغات به معنی حشر و قیامت بدین ضبط آمده ، ولی باتوجه به فرهنگهای دیگر و ریشه ٔ کلمه صحیح
بضملغتنامه دهخدابضم . [ ب ُ ] (ع اِ) نفس . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || خوشه ٔ نوخیز روزافزون . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). سنبله . (اقرب الموارد).
طنابیلغتنامه دهخداطنابی . [ طَ ] (اِ) طنَبی . ایوان که توی ایوان کلان باشد. ملاطغرا راست : از موج رطوبت گل نوخیز چمن راگر خانه بود تنگ شود قصر طنابی . (از آنندراج ).و رجوع به طنبی شود.