لغتنامه دهخدا
نودر. [ ن َ / نُو دَ ] (ص مرکب ) چیز نودرآمده و تازه پیداشده . (انجمن آرا) (آنندراج ). هر چیزی را گویند که حادث باشد یعنی نو به هم رسیده و پیدا شده باشد اما حادث به ذات نه حدوث به زمان ، و به معنی بدیع و پسندیده نیز آمده است . (برهان قاطع). ا