نورافکنلغتنامه دهخدانورافکن . [ اَ ک َ ] (نف مرکب ) نورافشان . که نور و روشنی بر اشیاء افکند. || (اِ مرکب ) چراغ برق قوی که در سرپوش شفافی تعبیه شده و چون آن را روشن کنند به سبب شفافی و جلای سرپوش ، نورش مضاعف شود و تا دوردست را روشن کند.
نورافکنفرهنگ فارسی عمیدچراغ برق پرنور که برای دیدن جاهای دور یا روشن ساختن محوطهای وسیع به کار میبرند.
نورافکنفرهنگ فارسی معین(اَ کَ) (اِ.) چراغ های برق پرنور که برای روشن ساختن محوطه های وسیع به کار برده می شود، پروژکتور.