نورس

no[w]ra(e)s

معنی

۱. میوۀ نورسیده؛ تازه‌رس.
۲. نهال نازک.
۳. [مجاز] نوجوان.

مترادف

نوبر، نوشکفته، نوظهور

جست‌وجوی دقیق

نورس

لغت‌نامه دهخدا

نورس . [ ن َ / نُو رَ ] (ن مف مرکب ) نورسیده . (ناظم الاطباء). میوه ٔ نورسیده . (غیاث اللغات ) (آنندراج ). نوبر. باکور. میوه که به تازگی رسیده است . (یادداشت مؤلف ). || هر چیز تازه . (غیاث اللغات ) (آنندراج ). تازه . (ناظم الاطباء). || تازه

نورس

لغت‌نامه دهخدا

نورس . [ ن َ رَ ] (اِخ ) محمدحسین دماوندی ، متخلص به نورس . از شاعران و خوشنویسان قرن یازدهم هجری و از معاصران صائب است . در جوانی به اصفهان رفته و چندی ملازم محمدزمان خان بوده . او راست :زدی بستی شکستی سوختی آزردی افکندی جوابت چیست فردای قیامت دادخواهان را؟جلوه ا

نورس

لغت‌نامه دهخدا

نورس . [ ن َ رَ ] (اِخ ) محمدرشید قزوینی ، معروف به رشید و متخلص به نورس . از شاعران قرن دهم هجری است . وی در عهد عادل شاه دکنی به دکن رفت و از ملازمان شاه نوازخان شد. او راست :ز من دو چیز به میراث ماند چون رفتم تنم به آتش و خاکسترم به باد رسیدخوشا آن سوختن کز هست

نورس

دیکشنری عربی به فارسی

ياعو , مرغ نوروزي , نوعي رنگ خاکستري کمرنگ , حريصانه خوردن , بلعيدن , حفر کردن , ادم ساده لوح و زود باور , گول , گول زدن , مغبون کردن , گود کردن , مرغ نوروزي اروپايي , ميوميوکردن , صداي گربه , پر ريختن , موي ريختن , عوض شدن , حبس کردن , در اصطبل نگهداري کردن , اصطبل

نورس

فرهنگ فارسی عمید

۱. میوۀ نورسیده؛ تازه‌رس.۲. نهال نازک.۳. [مجاز] نوجوان.

جست‌وجوی هم‌آوا

نورز

فرهنگ فارسی عمید

نوعی اختلال روانی که منجر به بروز اختلالات جسمی، اضطراب، و هراس می‌شود؛ روان‌نژندی.

نورپز

solardom

واژه‌های مصوب فرهنگستان

موج‌پزی که در عملکرد آن علاوه‌بر امواج کوتاه، نور هالوژن و گرماساز نیز دخیل هستند

سنبله ٔ نورس

لغت‌نامه دهخدا

سنبله ٔ نورس . [ سُم ْ ب ُ ل َ / ل ِ ی ِ ن َ / نُو رَ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از خط و خال و زلف و امثال آن . (بهار عجم ) (آنندراج ).

پوشش نورپز

photocurable coating

واژه‌های مصوب فرهنگستان

مخلوط قابل‌بسپارشی که به‌صورت فیلمی (film) نازک بر روی زیرآیند (substrate) به کار می‌رود و در معرض نور پرانرژی ‌به‌سرعت به بسپار تبدیل می‌شود

دریغ نورز

واژه‌نامه آزاد

کوتاهی نکردن

جست‌وجوی مشابه

نورستار

لغت‌نامه دهخدا

نورستار. [ رِ ] (اِ)فرقه ٔ سلاطین و گروه حکام و ارباب اسلحه و سپاه پیشه را گویند و به پهلوی رتیشتار و جمع آن رتیشتاران ، و نورستاران جمع نورستار که سلاطین و امیران و پهلوانان باشند. (انجمن آرا) (آنندراج ). سپاه . سپاهی با نظام و ترتیب . (ناظم الاطباء) (مصحف رتیشتار؟). || دارا

نورساز

لغت‌نامه دهخدا

نورساز. (نف مرکب ) روشنی بخش : بو دوای چشم باشد نورسازشد ز بوئی دیده ٔ یعقوب باز.مولوی .

نورسته

لغت‌نامه دهخدا

نورسته . [ ن َ / نُو رُ ت َ / ت ِ ] (ن مف مرکب ) تازه روییده . نهال . (ناظم الاطباء). نورس . نودمیده . نوشکفته . نوبالیده . تازه . شاداب : زین سپس وقت سپیده دم هر روزبه من بوی

نورسر

لغت‌نامه دهخدا

نورسر. [ س َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان قشلاق کله رستاق بخش چالوس شهرستان نوشهر، در 11 هزارگزی مغرب چالوس و یک هزارگزی جنوب جاده ٔ چالوس به تنکابن ، در دشت مرطوب معتدل هوائی واقع است و 300 تن سکنه دارد. آبش ا

نورسنج

لغت‌نامه دهخدا

نورسنج . [ س َ ] (اِ مرکب ) اسبابی که برای مقایسه ٔ شدت نور منبعهای نورانی به کار میرود. (فرهنگ اصطلاحات علمی ص 575). ابزار و آلتی که بدان شدت و ضعف نور را سنجند. || یک پیل نور برقی که آمپرسنج مناسبی را به کار اندازد. در عکاسی برای تعیین مقدا