نوسخنیلغتنامه دهخدانوسخنی . [ ن َ / نُو س ُ خ َ / خ ُ ] (حامص مرکب ) نوسخن بودن . نادره گوئی . تازه گوئی . نوآوری . ابتکار و ابداع در سخنوری : با همه نادری و نوسخنی برنتابیم روی از آن کهنی .<
نوسخنلغتنامه دهخدانوسخن . [ ن َ / نُو س ُ خ َ / خ ُ ] (ص مرکب ) طفلی که تازه به گفتار درآمده باشد. (آنندراج ) : شد مرغ به عاشقی نواسازچون کودک نوسخن هم آواز. فیاضی (از آنند
نوسخنلغتنامه دهخدانوسخن . [ ن َ / نُو س ُ خ َ / خ ُ ] (ص مرکب ) طفلی که تازه به گفتار درآمده باشد. (آنندراج ) : شد مرغ به عاشقی نواسازچون کودک نوسخن هم آواز. فیاضی (از آنند