هباکلغتنامه دهخداهباک . [ هََ ] (اِ) تارک سر. (لغت فرس اسدی ) (برهان ) (ناظم الاطباء). فرق سر. (برهان ) (انجمن آرا). چکاد. هپاک : یکی گرز زد ترک را بر هباک کز اسب اندرآمد همانگه به خاک . فردوسی .زد کلوخی بر هباک آن فژاک شد هباک
هباکفرهنگ فارسی عمیدفرق سر؛ میان سر؛ تارک: ◻︎ یکی گرز زد ترک را بر هباک / کز اسب اندرآمد هماندم به خاک (فردوسی: مجمعالفرس: هباک).
بوق دندهعقبback-up alarm/ back up alarm, back-up horn, reversing warning signal, reversing bleeperواژههای مصوب فرهنگستاندر برخی از خودروها، بوقی ناپیوسته که در حالت دندهعقب برای هشدار دادن به عابران پیاده یا دیگر رانندگان به صدا درمیآید
حبائکلغتنامه دهخداحبائک . [ ح َ ءِ ] (ع اِ) ج ِ حبیکة، بمعنی راه ستاره ها که مسیر آنهاست . || راه در ریگ توده . (منتهی الارب ).
حباقلغتنامه دهخداحباق . [ ح ُ ] (ع اِ) تیز. ضراط. گوز. صوت اسفل انسان . (مهذب الاسماء) : او در ابتدا نحاسی بود در دیوان در جمع صدور و اعیان بی دهشت ضراط و حباق از او روان . (جهانگشای جوینی ). || دشنامی است زنان وکنیزکان را، و گویند یا حباق ! دشنام است مردان را. (منتهی
حباکلغتنامه دهخداحباک . [ ح ِ ] (ع اِ) رسن کمربند. ج ، حبک . || تسمه که بدان سر کوهه را به میخهای پالان بندند. (منتهی الارب ). || حباک الحمام ؛ سیاهی بالای بازوی کبوتر. ج ، حبکة، حُبَک ، حُبُک . || سر ریگ توده (؟). راه در ریگ توده . || شکن آب . || شکن زره . || موی جعد. || شکن موی . || راه ستا
فژاکفرهنگ فارسی عمید= فژاگن: ◻︎ زد کلوخی بر هباک آن فژاک / شد هباک او به کردار مغاک (طیان: شاعران بیدیوان: ۳۱۶ حاشیه).
هپاکلغتنامه دهخداهپاک . [ هََ / هَُ ] (اِ)فرق سر. تارک سر. (برهان ) (ناظم الاطباء) (لسان العجم ). هباک . چکاد. رجوع به هر یک از این مدخل ها شود.
انهباکلغتنامه دهخداانهباک . [ اِ هَِ ] (ع مص ) فروبردن زمین کسی را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ).