هرب

harab

معنی

۱. فرار کردن؛ گریختن.
۲. کلان‌سال شدن؛ پیر شدن.

مترادف

۱. فرار، گریز
۲. گریختن

جست‌وجوی دقیق

هرب

لغت‌نامه دهخدا

هرب . [ هََ رَ ] (ع مص ) گریختن . (منتهی الارب ) (تاج المصادر بیهقی ) (مصادر اللغة زوزنی ). فرار. (اقرب الموارد) : هرکه با تو بجنگ گشت دچاربا ظفر نزد او یکی است هرب . فرخی .ز آن روز باز دیو بدیشان علم زده ست وز

هرب

لغت‌نامه دهخدا

هرب . [ هَُ ] (ع اِ) پیه تنک بالای شکنبه و روده . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). چادر پیه . (یادداشت به خط مؤلف ). ثرب . رجوع به چادر پیه شود.

هرب

دیکشنری عربی به فارسی

مشروب قاچاق , معامله قاچاقي انجام دادن , قاچاق کردن

هرب

فرهنگ فارسی عمید

۱. فرار کردن؛ گریختن.۲. کلان‌سال شدن؛ پیر شدن.

هرب

فرهنگ فارسی معین

(هَ رَ) [ ع . ] (اِمص .) گریز، فرار.

جست‌وجوی هم‌آوا

حرب

لغت‌نامه دهخدا

حرب . [ ح َ رَ ] (ع مص ) سخت خشمگین شدن . سخت خشم گرفتن . (تاج المصادر بیهقی ).

حرب

لغت‌نامه دهخدا

حرب . [ ح َ رَ ] (ع مص ) گرفتن مال کسی و بی چیز ماندن او.

حرب

لغت‌نامه دهخدا

حرب . [ ح َ رِ ] (ع ص ) مردی حرب ؛ مردی بسیارجنگ . سخت خشمگین . شیری حرب ؛ شیری خشمناک . (منتهی الارب ). ج ، حَرْبی ̍.

حرب

لغت‌نامه دهخدا

حرب . [ ح ُ رَ ] (اِخ ) ابن مَظّة. از قبیله ٔ مَذْحِج . (منتهی الارب ).

حرب

لغت‌نامه دهخدا

حرب .[ ح َ ] (اِخ ) ابن عبداﷲ. محدث است . (منتهی الارب ).

جست‌وجوی مشابه

هرباسب

لغت‌نامه دهخدا

هرباسب . [ هََ ] (اِ) هر یک از سیارات را گویند که آن زحل و مشتری و مریخ و آفتاب و زهره و عطارد و ماه باشد. (برهان ). رجوع به هرباسپ شود.

هرباسپ

لغت‌نامه دهخدا

هرباسپ . [ هََ] (اِ) ستاره ٔ سیار بود. (جهانگیری ). در برهان جمع آن هرپاسبان (بای فارسی بعد از راء) آمده است . رجوع به هرباسب و نیز رجوع به حاشیه ٔ برهان چ معین شود.

هربوغ

لغت‌نامه دهخدا

هربوغ . [ هَُ ] (ع اِ) تره ای است شبیه اشترغار که میخورند آن را. (منتهی الارب ).

هربدان

لغت‌نامه دهخدا

هربدان . [ ] (اِخ ) قریه ای است در سه فرسنگی میان جنوب و مغرب شهر داراب فارس . (از فارسنامه ٔ ناصری ).

هربنگ

لغت‌نامه دهخدا

هربنگ . [ هَُ ب َ ] (اِ) گیاهی است که در ایام بهار در میان زراعت گندم بهم میرسد و غوزه ای دارد مانند غوزه ٔ لاله و در درون آن چند دانه ٔ گندم نارسیده می باشد که خوردن آن مردم را بی شعور گرداندو اگر بیشتر خورند جنون و دیوانگی آورد. (برهان ).

جست‌وجوی متن

مشروب قاچاق

دیکشنری فارسی به عربی

هرب

معامله قاچاقی انجام دادن

دیکشنری فارسی به عربی

هرب

قاچاق کردن

دیکشنری فارسی به عربی

هرب

گریختن

فرهنگ مترادف و متضاد

فرار کردن، فلنگبستن، متواریشدن، هرب

فرار

فرهنگ مترادف و متضاد

انهزام، رم، عقبنشینی، گریز، هرب، هزیمت

جست‌وجوی هم‌آغاز

هرباسب

لغت‌نامه دهخدا

هرباسپ

لغت‌نامه دهخدا

هربوغ

لغت‌نامه دهخدا

هربوغ . [ هَُ ] (ع اِ) تره ای است شبیه اشترغار که میخورند آن را. (منتهی الارب ).

هربدان

لغت‌نامه دهخدا

هربدان . [ ] (اِخ ) قریه ای است در سه فرسنگی میان جنوب و مغرب شهر داراب فارس . (از فارسنامه ٔ ناصری ).

هربنگ

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

شهرب

لغت‌نامه دهخدا

شهرب . [ ش َ رَ ] (اِخ ) نام یکی از ملوک آل نصر در حیره . (از مجمل التواریخ و القصص ص 153).

شهرب

لغت‌نامه دهخدا

شهرب . [ ش َ رَ ] (ع ص ) مرد کلانسال . (منتهی الارب ). مرد کلانسال و شیخ . || (اِ) حوضچه ٔ زیر خرمابن . (ناظم الاطباء). شهربة، یکی . رجوع به شهربة شود.

کهرب

لغت‌نامه دهخدا

کهرب . [ ] (اِ) دزی در ذیل قوامیس عرب این کلمه را صورتی از کهربا می داند. رجوع به دزی ج 2 ص 495 و کهربا شود.

مهرب

لغت‌نامه دهخدا

مهرب . [ م ِ رَ ] (ع اِ) چوبی است کشاورزان راکه بدان زمین را شیارند. (منتهی الارب ) (آنندراج ).

مهرب

لغت‌نامه دهخدا

مهرب . [ م ُ رِ ] (ع ص ) ترسان . (منتهی الارب ).

درپیوند

بیشتر بدانید

هرب

harab

معنی

مترادف

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

دیکشنری عربی به فارسی

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

دیکشنری فارسی به عربی

دیکشنری فارسی به عربی

دیکشنری فارسی به عربی

فرهنگ مترادف و متضاد

فرهنگ مترادف و متضاد

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا