هرجلغتنامه دهخداهرج . [ هََ ] (ع مص ) در آشوب و فتنه و کشتن و اختلاط و آمیزش افتادن مردم . || گشاده گذاشتن در را. || بسیاری و فزونی نمودن در سخن . (منتهی الارب )(اقرب الموارد). بسیار گفتن . (تاج المصادر بیهقی ) (مصادر اللغة زوزنی ). || سخن شوریده و مشتبه گفتن . (منتهی الارب ). تخلیط در سخن .
هرجلغتنامه دهخداهرج . [ هََ رَ ] (اِخ ) دهی است از دهستان گله دار بخش کنگان شهرستان بوشهر، واقع در 68 هزارگزی خاور کنگان و 7 هزارگزی شمال راه فرعی لار به گله دار. جلگه ای است گرمسیر و دارای 315</sp
هرجلغتنامه دهخداهرج . [ هََ رَ ] (ع مص ) سرگشته و سراسیمه گردیدن شتر از سختی گرما و از افزونی مالش قطران . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
هرجلغتنامه دهخداهرج . [ هَِ ] (ع ص ) گول . (منتهی الارب ). احمق . (اقرب الموارد). || سست از هر چیزی . (منتهی الارب ). ضعیف از هر چیزی . (اقرب الموارد).
حرجلغتنامه دهخداحرج . [ ح َ ] (ع اِ) جنازه ٔ گبران . (مهذب الاسماء محمودبن عمر ربنجنی ). جنازه . تابوت . ج ، حِراج .
حرجلغتنامه دهخداحرج . [ ح َ رَ ] (ع اِ) گناه . بزه . (دهار) (مهذب الاسماء) : گر تو کوری نیست بر اعمی حرج ورنه رو کالصبر مفتاح الفرج . مولوی . || مکان تنگ . جای تنگ بسیاردرخت که ماشیه بدان رسیدن نتواند. || سختی . (دهار) <span class
حرجلغتنامه دهخداحرج . [ ح َ رَ ] (ع مص ) خیره شدن چشم . || حرمت . حرام شدن چیزی . || بحث . || تنگی . (مهذب الاسماء). تنگ شدن . تنگی دل . (زمخشری ) (ترجمان عادل ). تنگ بودن .
حرجلغتنامه دهخداحرج . [ ح َ رِ ] (ع ص ) جای نیک تنگ . || مرد گناهکار. || آنکه از کارزار روی نگرداند.
حرجلغتنامه دهخداحرج . [ ح ِ ] (ع اِ) گناه . (منتهی الارب ). بزه . || رسنها که برای صید درندگان نصب کنند. (منتهی الارب ). || جامه ها که بر طناب اندازند خشک شدن را. ج ، حِراج . || گوش ماهی که برای دفع چشم زخم به گلو آویزند. || قلاده ٔ سگ . ج ، حِراج . || آنچه به سگ شکاری دهند از صید. بهره ٔ سگ
هرجللغتنامه دهخداهرجل . [ هَُ ج ُ ] (ع ص ) مرد گشاده کام . (منتهی الارب ). البعید الخطو. ج ، هراجل . (اقرب الموارد).
هرجلةلغتنامه دهخداهرجلة. [ هََ ج َ ل َ ] (ع اِ) رفتار شوریده . || (مص ) شوریده رفتن . (منتهی الارب ). در هم رفتن مرد و ماده شتر. (اقرب الموارد).
هرجةلغتنامه دهخداهرجة. [هَِ ج َ ] (ع اِ) کمان نرم . (منتهی الارب ). ج ، هِرَج .(اقرب الموارد). || نوع . (اقرب الموارد).
هرجانلغتنامه دهخداهرجان . [ هََ ] (اِ) به لغت اهل مغرب نوعی بادام کوهی است و به عربی روغن آن را زیت الهرجان گویند. درد پشت را نافع است و قوه ٔ باه دهد. (برهان ). لوزالبربر. (فهرست مخزن الادویه ).
هرجانلغتنامه دهخداهرجان . [ هََ رَ ] (اِخ ) دهی است در فاصله ٔ کمتر از سه فرسخ از تبریز در میان جنوب و مشرق آن . (از فارسنامه ٔ ناصری ).
هرجللغتنامه دهخداهرجل . [ هَُ ج ُ ] (ع ص ) مرد گشاده کام . (منتهی الارب ). البعید الخطو. ج ، هراجل . (اقرب الموارد).
هرجلةلغتنامه دهخداهرجلة. [ هََ ج َ ل َ ] (ع اِ) رفتار شوریده . || (مص ) شوریده رفتن . (منتهی الارب ). در هم رفتن مرد و ماده شتر. (اقرب الموارد).
هرجةلغتنامه دهخداهرجة. [هَِ ج َ ] (ع اِ) کمان نرم . (منتهی الارب ). ج ، هِرَج .(اقرب الموارد). || نوع . (اقرب الموارد).
هرجانلغتنامه دهخداهرجان . [ هََ ] (اِ) به لغت اهل مغرب نوعی بادام کوهی است و به عربی روغن آن را زیت الهرجان گویند. درد پشت را نافع است و قوه ٔ باه دهد. (برهان ). لوزالبربر. (فهرست مخزن الادویه ).
هرجانلغتنامه دهخداهرجان . [ هََ رَ ] (اِخ ) دهی است در فاصله ٔ کمتر از سه فرسخ از تبریز در میان جنوب و مشرق آن . (از فارسنامه ٔ ناصری ).
دژهرجلغتنامه دهخدادژهرج . [ دِ هََ / هَُ ] (اِخ ) دزهرج . مصحف دژهوخ مخفف دژهوخت . دژهخت . دژهخت گنگ . بیت المقدس . || (اِ) بتخانه . (برهان ).
خوزهرجلغتنامه دهخداخوزهرج . [ خ َ زَ رَ ] (معرب ، اِ) معرب خرزهره و بمعنی آن . (برهان قاطع) (ناظم الاطباء). این کلمه تصحیف خرزهره است نه معرب آن و شاید معرب به اعتبار تبدیل «هَ» آخر به «ج » گفته اند. (از حاشیه ٔ برهان ).
ماهی زهرجلغتنامه دهخداماهی زهرج . [ زَ رَ ](معرب ، اِ مرکب ) داروی ماهی . سم السمک . ماهی زهره و آن را در دواها نیز به کار برند. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). نباتی است همچون شبرم ، لیکن این دراز تر است و لون او اغبرگون است و بزردی گراید و گروهی او را از جمله ٔ یتوعات شمارند و ماهی زهره پوست بیخ او
مبهرجلغتنامه دهخدامبهرج . [ م ُ ب َ رَ ] (ع ص ) آب مهمل و غیرممنوع . (منتهی الارب ) (آنندراج ). آب مهمل که کسی را از وی منعی نباشد. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || خون هدر و باطل . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || درهم مبهرج . (المعرب جوالیقی ص <span class="h
