هرجاییلغتنامه دهخداهرجایی . [ هََ ] (ص نسبی ) چیزی که بر یک جا قرار نگیرد. (آنندراج ). || هر چه بر یک حال نماند: دل هرجایی . طبع هرجایی . (یادداشت به خط مؤلف ). هر کس یا هر چیزی که تلون حال دارد و هر دم به سویی روی آورد : بیا تا رند هرجایی بباشیم سر غوغای رسوایی
هرجاییفرهنگ فارسی عمید۱. آواره؛ دورهگرد.۲. هرزهگرد: ◻︎ طبع تو سیر آمد از من جای دیگر دل نهاد / من که را جویم که چون تو طبع هرجاییم نیست (سعدی۲: ۳۶۹).
گهرزایلغتنامه دهخداگهرزای . [ گ ُ هََ ] (نف مرکب ) مخفف گوهرزای . آنکه گوهر زاید. گهرزاینده : ور گهر تاج نابسوده شد از بحربحر گهرزای تاجدار بماناد. خاقانی .رجوع به گوهرزای شود.
عرجاءلغتنامه دهخداعرجاء. [ ع َ ] (ع ص ) مؤنث اَعرج . زن لنگ . (ناظم الاطباء). سخت لنگ . (منتهی الارب ). ج ، عُرج و عُرجان . رجوع به أعرج شود. لنگ : و کفتاری که او اندرین علت و علتهای دیگر سود دارد آنرا الضبعة العرجاءگویند یعنی کفتار ... لنگ و لنگ از بهر آن گویند که کف
کلهلغتنامه دهخداکله . [ ک َل ْ ل َ / ل ِ ] (ص ) بمعنی بی وفاو بی حقیقت و هرجایی هم آمده است . (برهان ). بی وفا و بی حقیقت و ناراست و مکار و هرجایی . (ناظم الاطباء).- بی کله ؛ راست و باحقیقت و باوفا. (ناظم الاطباء).|| مستبد. |