هرزه گردلغتنامه دهخداهرزه گرد. [ هََ زَ / زِ گ َ ] (نف مرکب ) هرجایی . (یادداشت به خط مؤلف ). کسی که در همه جا آمد و شد می کند و سخن چینی می نماید. (ناظم الاطباء) : خواجه غلامی خرید دیگر تازه سست هل و هرزه گرد و لتره ملازه . <
حرجةلغتنامه دهخداحرجة. [ ح َ رَ ج َ ] (اِخ ) از دیههای یمامة است . حفصی گفت دیهی است از هجرة. اندکی آب است ازآن ِ بنی قیس . (معجم البلدان ).
حرجةلغتنامه دهخداحرجة. [ ح َ رَ ج َ ] (اِخ ) کوره ای است در مشرق قوص در صعید علیا. پربرکت است . شمس الدوله تورانشاه برادر ملک صالح ناصر صلاح الدین یوسف بن ایوب ، درباره ٔ آن میگفت : در دنیا جائی را نمی شناسم که درازای آن یک میدان اسپ باشد و سی هزار دینار حاصل بدهد غیر از حرجة. (معجم البلدان )
حریجهلغتنامه دهخداحریجه . [ ح َ ج َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان نهر هاشم بخش مرکزی شهرستان اهواز، در 25هزارگزی باختری اهواز کنار رود کرخه کور، 5هزارگزی شمال راه اهواز به هویزه . دشت و گرمسیر است و 60<
هرزه گردیلغتنامه دهخداهرزه گردی . [ هََ زَ / زِ گ َ ] (حامص مرکب ) بیهوده گردی . بی سبب و بی هدف و اراده راه پیمودن : بخیه ٔ کفشم اگر دندان نما شد عیب نیست خنده آرد کفش من بر هرزه گردیهای من .صائب .
هرزهلغتنامه دهخداهرزه . [ هََ زَ / زِ ] (ص ) بیهوده . (غیاث ) (آنندراج ). خیره . (صحاح الفرس ). یاوه . یافه . (یادداشت به خط مؤلف ) : چو بیچاره گردی و پیچان شوی ز گفتار هرزه پشیمان شوی . فردوسی .خ
هرزهفرهنگ فارسی عمید۱. کسی که خلاف ارزش‌های اجتماعی عمل می‌کند؛ بی‌بندوبار.۲. گیاهی که در میان گیاهان مفید می‌روید و به آن‌ها آسیب می‌زند.۳. زشت؛ رکیک.۴. (اسم) [قدیمی] یاوه.۵. [قدیمی] بیکاره.۶. (قید) [قدیمی] بیهوده.
هرزهدیکشنری فارسی به انگلیسیabandoned, bawdy, billingsgate, cheap, decadent, depraved, dirty, dissolute, fast , filthy, gadabout, immoral, impure, indecent, lascivious, lecherous, lewd, libertine, licentious, loose, meretricious, nasty, obscene, pornographic, profligate, prurient, purple, raunchy, reprobate, ribald, salacious,
زبان هرزهلغتنامه دهخدازبان هرزه . [ زَ هََ زَ / زِ ] (ص مرکب ) یاوه گو. بیهوده سخن . آنکه خارج از ادب سخن میگوید. رجوع به هرزه زبان شود. || آنکه نگهدار راز نیست و رازی که بدو سپرده اند نگهداری نتواند. رجوع بزبان هرزگی شود.
هرزهلغتنامه دهخداهرزه . [ هََ زَ / زِ ] (ص ) بیهوده . (غیاث ) (آنندراج ). خیره . (صحاح الفرس ). یاوه . یافه . (یادداشت به خط مؤلف ) : چو بیچاره گردی و پیچان شوی ز گفتار هرزه پشیمان شوی . فردوسی .خ
هرزهفرهنگ فارسی عمید۱. کسی که خلاف ارزش‌های اجتماعی عمل می‌کند؛ بی‌بندوبار.۲. گیاهی که در میان گیاهان مفید می‌روید و به آن‌ها آسیب می‌زند.۳. زشت؛ رکیک.۴. (اسم) [قدیمی] یاوه.۵. [قدیمی] بیکاره.۶. (قید) [قدیمی] بیهوده.
بادهرزهلغتنامه دهخدابادهرزه . [ هََ زَ / زِ ] (اِ مرکب ) افسونی را گویند که دزدان بر صاحب کالا بدمند تا خواب گران برو مستولی شود. (برهان ) (ناظم الاطباء). افسونی را گویند که دزدان بر صاحب کالا میدمیدند تا خواب گران براو مستولی میشد و اسباب او را می بردند. (آنندر
