هرولغتنامه دهخداهرو. [ هََرْوْ ] (ع مص ) به چوب دستی زدن کسی را. (منتهی الارب ). به عصا بزدن . (تاج المصادر بیهقی ). زدن به هراوة. (اقرب الموارد). || فحش گفتن و بزدن . || نیک پختن گوشت . (تاج المصادر بیهقی ). هرء. رجوع به هرء شود. || بزدن سرما کسی را. (مصادر اللغة زوزنی ).
هرولغتنامه دهخداهرو. [ هََرْوْ ] (ص ) مردم شجاع راگویند. (برهان ). سروری هزو (با زاء معجمه ) ضبط کرده است . (از حاشیه ٔ برهان چ معین ). رجوع به هزو شود.
هرولغتنامه دهخداهرو. [ هََرْوْ ] (اِخ ) ده کوچکی است از دهستان گاوکان ازبخش جبال بارز شهرستان جیرفت که در 112 هزارگزی جنوب خاوری مسکون و 8 هزارگزی شمال راه مالرو کروک به سبزواران واقع است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج <span
رو‌روro-ro, roll-on roll-offواژه‌های مصوب فرهنگستاننوعی بارگیری و تخلیه که در آن بار بر روی وسایل چرخ‌دار ازطریق شیب‌راهه به کشتی وارد یا از آن خارج می‌شود
نمونه‌گیری ناحیه‌ایarea samplingواژه‌های مصوب فرهنگستانروشی در نمونه‌گیری که در آن کل ناحیۀ مورد بررسی ابتدا به زیرناحیه‌های کوچکی تقسیم می‌شود و سپس نمونه‌ای تصادفی از این زیرناحیه‌ها انتخاب می‌شود
آرایۀ شلومبرگرSchlumberger array, Schlumberger electrode arrayواژه‌های مصوب فرهنگستانآرایهای که در آن زوج‌الکترودهای داخلی برای اندازه‌گیری ولتاژ، در مقایسه با زوج‌الکترودهای خارجی جریان، خیلی به هم نزدیک‌اند
آرایۀ وِنِرWenner array, Wenner electrode arrayواژه‌های مصوب فرهنگستانآرایهای با الکترودهای هم‌فاصله و متقارن که می‌تواند در امتداد خط اندازه‌گیری گسترش یابد
رویۀ ریشهroot faceواژه‌های مصوب فرهنگستانبخشی از رویۀ شیار که داخل ریشۀ اتصال قرار دارد متـ . پاشنه land
هروانیلغتنامه دهخداهروانی . [ هََ رَ نی ی ] (ص نسبی ) منسوب به هرات . (سمعانی ). رجوع به هروی و هراتی شود.
هروکلغتنامه دهخداهروک . [ هََ رْ وَ ] (اِخ ) نام خسروپرویز پادشاه ساسانی . (برهان ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). این لغت را رشیدی از جاماسپ نامه نقل کرده است ولی در متن «ایاتکار زاماسپیک » (یادگار جاماسپ ) نیامده است و ممکن است مصحف «مروک » باشد. (حاشیه ٔ برهان چ معین ).
هروآبادلغتنامه دهخداهروآباد. [ هَِ رُ ] (اِخ ) شهر کوچکی است که مرکز شهرستان خلخال ، در 198 هزارگزی خاور تبریزو 56 هزارگزی جنوب اردبیل واقع و مختصات جغرافیایی آن بدینقرار است : طول 48 درجه و <sp
هروآبادلغتنامه دهخداهروآباد. [ هَِ رُ ] (اِخ ) نام بخش مرکزی هروآباد که شامل دهستان خان اندبیل است و از سوی شمال و باختر به بخش سنجید و از خاور به کوههای طالش و از جنوب به بخش شاهرود محدود است . این بخش از 40 آبادی تشکیل شده که مجموع جمعیت آن در حدود <span class
دیرکوندلغتنامه دهخدادیرکوند. [ رَ وَ ] (اِخ ) از طوایف بالا گریوه و هرو. (جغرافیای سیاسی کیهان ص 66).
النزاکلغتنامه دهخداالنزاک . [ اُ ل ُ ] (اِخ ) مرکز ایالت هرو (واقع در کشور فرانسه ). سکنه ٔ آن 2000 تن است .
کدخدا علی پناهلغتنامه دهخداکدخدا علی پناه . [ ک َ خ ُ ع َ پ َ ] (اِخ ) تیره ای از ایل بیرانوند است از طوائف بالا گریوه و هرو در پیشکوه لرستان و در حدود 80 خانوار می باشد. مسکن ایل بیرانوند در دره چینی ، هرو، بزهل ، تنگ عزیز و تنگ دینار است . (از جغرافیای سیاسی کیهان ص
کدخدا الغتنامه دهخداکدخدا ا. [ ک َ خ ُ اَ ل ْ لاه ] (اِخ )تیره ای از ایل بیرانوند از طوایف بالا گریوه و هرو در پیشکوه لرستان . (از جغرافیای سیاسی کیهان ص 67).
کمرلغتنامه دهخداکمر. [ ک َ م َ ] (اِخ ) دهی از دهستان خورش رستم است که در بخش شاهرود شهرستان هرو آباد واقع است و 161 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4).
هروانیلغتنامه دهخداهروانی . [ هََ رَ نی ی ] (ص نسبی ) منسوب به هرات . (سمعانی ). رجوع به هروی و هراتی شود.
هروکلغتنامه دهخداهروک . [ هََ رْ وَ ] (اِخ ) نام خسروپرویز پادشاه ساسانی . (برهان ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). این لغت را رشیدی از جاماسپ نامه نقل کرده است ولی در متن «ایاتکار زاماسپیک » (یادگار جاماسپ ) نیامده است و ممکن است مصحف «مروک » باشد. (حاشیه ٔ برهان چ معین ).
هروآبادلغتنامه دهخداهروآباد. [ هَِ رُ ] (اِخ ) شهر کوچکی است که مرکز شهرستان خلخال ، در 198 هزارگزی خاور تبریزو 56 هزارگزی جنوب اردبیل واقع و مختصات جغرافیایی آن بدینقرار است : طول 48 درجه و <sp
هروآبادلغتنامه دهخداهروآباد. [ هَِ رُ ] (اِخ ) نام بخش مرکزی هروآباد که شامل دهستان خان اندبیل است و از سوی شمال و باختر به بخش سنجید و از خاور به کوههای طالش و از جنوب به بخش شاهرود محدود است . این بخش از 40 آبادی تشکیل شده که مجموع جمعیت آن در حدود <span class
رهرولغتنامه دهخدارهرو. [ رَ رَ / رُو ] (نف مرکب ) راه رونده .سالک و مسافر. (ناظم الاطباء) (مجموعه ٔ مترادفات ص 331) (آنندراج ). راهرو. (یادداشت مؤلف ) : ازین بسان ستاره به روز پنهانیم ز چشم خل
سهرولغتنامه دهخداسهرو. [ ] (اِخ ) تیره ای از طایفه ٔ بختیاروند هفت لنگ بختیاری . (جغرافیای سیاسی کیهان ص 75).
شهرولغتنامه دهخداشهرو. [ ش َ ] (اِخ ) سورو. بندری است که راه کاروانی که از طارم به سمت جنوب بسوی ساحل دریا میرفت به این بندر منتهی میگردید، و آن در مقابل جزیره ٔ هرمز قرار دارد. (ترجمه ٔ سرزمینهای خلافت شرقی لسترنج ص 314). رجوع به نزهة القلوب ج <span class="h
شهرولغتنامه دهخداشهرو. [ ش َ ] (اِخ ) شهربانو زنی زیبا از کشور ماه آباد (= ماد) بود که شاه موبد شیفته ٔ او گردید و از او درخواست که به ازدواج وی درآید و شهربانویش گرداند. شهرو بپاسخ گفت که مویش بسپیدی گرداییده و از او فرزندان آمده است و چون «ویرو» پسری دارد آنگاه شاه با او پیمان کرد که اگر دخ
