همرازلغتنامه دهخداهمراز. [ هََ ] (ص مرکب ) هم راز. محرم اسرار. شخصی که از او هیچ چیز پنهان نکنند. (برهان ). دو تن که رازهای خود را به یکدیگر میگویند : مر این هر دو با رستم نامدارشب و روز بودند همراز و یار. فردوسی .سرافیل همرازش و هم
همرازفرهنگ فارسی عمید۱. محرم اسرار.۲. دو تن که اسرار خود را به یکدیگر بگویند و چیزی از هم پنهان نکنند.
همرازفرهنگ نامها(تلفظ: hamrāz) ویژگی هر یک از دو یا چند نفری که راز خود را به یکدیگر میگویند ؛ همدم ، همنشین ، مونس.