وارولغتنامه دهخداوارو.(اِ) مقابل رو. پشت . عکس . (از یادداشتهای مؤلف ).- وارو زدن در کاری ؛ بعکس آن رفتار کردن . بخلاف آن رفتن . جهت مقابل آن برگزیدن .|| واروک . زگیل . رجوع به واروک شود.
واروفرهنگ فارسی عمید۱. وارون؛ واژگون.۲. (اسم مصدر) (ورزش) در ژیمناستیک، پشتک.⟨ وارو زدن: (مصدر لازم)۱. (ورزش) پشتک زدن در آب، گود زورخانه، و بر روی زمین.۲. برعکسِ کار کس دیگر کاری انجام دادن.
رو وارولغتنامه دهخدارو وارو. (اِ مرکب ) از قبیل تقابل است . مواجهه . تصاریف : دنیا یا روزگار هزار رو وارو دارد. (یادداشت مؤلف ).
بالواروwingoverواژههای مصوب فرهنگستاننوعی جولان هوایی که در آن هواگَرد همزمان با فراخیز گردش نیز میکند
وارو (وارونه)گویش خلخالاَسکِستانی: sarkune دِروی: sarkune شالی: sarkune کَجَلی: kömbašeg کَرنَقی: narm کَرینی: narm کُلوری: narm گیلَوانی: narm لِردی: narm
وارو (وارونه)گویش کرمانشاهکلهری: sarawxwâr گورانی: sarawxwâr سنجابی: sarawxwâr کولیایی: sarawxwâr زنگنهای: sarawxwâr جلالوندی: sarawxwâr زولهای: sarawxwâr کاکاوندی: sarawxwâr هوزمانوندی: sarawxwâr
واروکلغتنامه دهخداواروک . (اِ) برجستگی که بر پوست آدمی پدید آید چون نخودی . زگیل . (از یادداشتهای مؤلف ). آژخ . بالو. پالو. ثؤلول . زلق . مهک . وارو. رَزک . اَزَغ . رجوع به ثؤلول شود.
وارون زدنلغتنامه دهخداوارون زدن . [ زَ دَ ] (مص مرکب ) وارونه زدن . سرنگون کردن . زیر و بالا کردن . (ناظم الاطباء).
رو وارولغتنامه دهخدارو وارو. (اِ مرکب ) از قبیل تقابل است . مواجهه . تصاریف : دنیا یا روزگار هزار رو وارو دارد. (یادداشت مؤلف ).
روارولغتنامه دهخداروارو. [ رَ رَ / رُو / رُ رُو ] (اِمص مرکب ) کثرت آمد و شد خلق . (شرفنامه ٔ منیری ) (آنندراج ). آمد و شد خلق در شادی یا شیون . (لغت محلی شوشتر نسخه ٔ خطی ).بسیاری آمد و رفت مردم . (ناظم الاطباء) <span class="
روارولغتنامه دهخداروارو. [ رُ وا ] (ص مرکب ، ق مرکب ) روبارو. روبرو. مقابل و مواجه . (ناظم الاطباء).
روی و وارولغتنامه دهخداروی و وارو. [ ی ُ ] (ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) زیر و رو. رو و وارو: دنیا هزار روی و وارو دارد. (یاداشت مؤلف ).