واقعه طلبلغتنامه دهخداواقعه طلب . [ ق ِ ع َ / ع ِ طَ ل َ ] (نف مرکب ) مفسد. || جنگجو. (غیاث اللغات ) (آنندراج ). || شورش طلب . فتنه جو. شرطلب . فتنه انگیز. گردنکش . سرکش . یاغی . طاغی . (ناظم الاطباء). || خاین . (ناظم الاطباء) : مردم کوته ا
واقعةلغتنامه دهخداواقعة. [ ق ِ ع َ ] (اِخ ) سوره ٔ پنجاه و ششمین از قرآن ، مکیة و آن نود و شش آیت است ،پس از الرحمن و پیش از حدید. (از یادداشت مؤلف ).
واقعةلغتنامه دهخداواقعة. [ ق ِ ع َ ] (ع ص ) مؤنث واقع. رجوع به واقع شود. || (اِ) حادثه . (غیاث ) (ناظم الاطباء). نازله . (از اقرب الموارد). اتفاق . کار افتاده . کار پیش آمده . پیش آمد. عارضه . ماوقع. جریان کار. رویداد. قضیه . موضوع : روبرو میشود با واقعه به آن طریق که
واقعهفرهنگ فارسی عمید۱. حادثه؛ پیشامد.۲. [مجاز] قیامت.۳. (اسم) پنجاه‌وششمین سورۀ قرآن کریم، مکی، دارای ۹۶ آیه.۴. [قدیمی، مجاز] مرگ.۵. [قدیمی] قرارگرفته و واقع‌شده در مکانی.۶. [قدیمی، مجاز] جنگ؛ پیکار.
واقعه طلبیلغتنامه دهخداواقعه طلبی . [ ق ِ ع َ / ع ِ طَ ل َ] (حامص مرکب ) حادثه جوئی . ماجراجوئی . فتنه انگیزی .
بلغاکیلغتنامه دهخدابلغاکی . [ ب ُ ] (ص نسبی ) مفتن . فتنه جو. (فرهنگ فارسی معین ). || واقعه طلب . حادثه جو. (فرهنگ فارسی معین ). صاحب آنندراج جمع آن را ذیل «بل » ضبط کرده چنین مینویسد: بلغاکیان ، مفتنان و واقعه طلبان ، و این لفظ در تاریخ فیروزشاهی بسیار استعمال یافته . و رجوع به بلغاک شود.
واقعهفرهنگ فارسی عمید۱. حادثه؛ پیشامد.۲. [مجاز] قیامت.۳. (اسم) پنجاه‌وششمین سورۀ قرآن کریم، مکی، دارای ۹۶ آیه.۴. [قدیمی، مجاز] مرگ.۵. [قدیمی] قرارگرفته و واقع‌شده در مکانی.۶. [قدیمی، مجاز] جنگ؛ پیکار.
واقعهفرهنگ مترادف و متضاد۱. اتفاق، پیشامد، حادثه، رویداد، سانحه، سانحه، عارضه، قضیه، ماجرا ۲. پیکار، جنگ، رزم، کارزار، نبرد ۳. خواب، رویا، نوم ۴. فوت، مرگ، موت ۵. رستاخیز، قیامت ۶. حال، حسبحال، وضع ۷. واقعات
حسب واقعهلغتنامه دهخداحسب واقعه . [ ح َ ب ِ ق ِ ع َ / ع ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) جریان و گزارش واقعه و حادثه : یکی ازمتعلقان منش برحسب واقعه مطلع گردانید. (گلستان ).
روز واقعهلغتنامه دهخداروز واقعه . [ زِ ق ِ ع َ / ع ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) روز مرگ : به روز واقعه تابوت ما ز سرو کنیدکه میرویم به داغ بلندبالایی . حافظ.به خاک پای تو ای سرو نازپرور من که روز وا
مواقعهلغتنامه دهخدامواقعه . [ م ُ ق َ ع َ / ق ِ ع ِ ] (از ع ، اِمص ) مواقعة. مواقعت . نبرد و پیکار. (ناظم الاطباء). حرب : ابوالفضل هروی منجم با مؤیدالدوله مواضعه کرده بود که در آن مواقعه صبر می کند تا مریخ به درجه ٔ هبوط رسد. (ترجمه ٔ ت
واقعهفرهنگ فارسی عمید۱. حادثه؛ پیشامد.۲. [مجاز] قیامت.۳. (اسم) پنجاه‌وششمین سورۀ قرآن کریم، مکی، دارای ۹۶ آیه.۴. [قدیمی، مجاز] مرگ.۵. [قدیمی] قرارگرفته و واقع‌شده در مکانی.۶. [قدیمی، مجاز] جنگ؛ پیکار.
سامانۀ تشخیص خودکار واقعهautomatic incident detection, AIDواژه‌های مصوب فرهنگستانسامانهای که با تجزیه و تحلیل خوارزمی/ الگوریتم داده‌های تردد رویداد‌ها را به‌سرعت شناسایی می‌کند تا از تأثیر نامطلوب آنها بکاهد
