وخش

vaxaš

معنی

بیماری که در دست و پای اسب، الاغ، و شتر ایجاد می‌شود؛ ورم مفصل استخوان دست و پای اسب و الاغ.

جست‌وجوی دقیق

وخش

لغت‌نامه دهخدا

وخش . [ وَ خ ِ ] (اِ) رجوع به وخش شود.

وخش

لغت‌نامه دهخدا

وخش . [ وَ ] (اِ) ابتداء و آغاز. (انجمن آرا) (آنندراج ). آغاز و ابتداء. (برهان ) (ناظم الاطباء). || کشف و الهام . وحی . فرتاب . (غیاث اللغات )(آنندراج ). پرتو بزرگی که خدای تعالی بر دل پیغمبران تابد. (آنندراج ) (انجمن آرا). رجوع به وخشور شود.

وخش

لغت‌نامه دهخدا

وخش . [ وَ ] (اِخ ) نام شهری است از ولایت بدخشان و ختلان . (برهان ). شهری است به ماوراءالنهر (غیاث اللغات ) (ناظم الاطباء) در کنار جیحون . (یسنا). از ولایت ختلان . (غیاث اللغات ). در ترکستان . (حاشیه ٔ فرهنگ اسدی ). از اعمال بلخ از ختلان و آن شهری پهناور است بر کنار جیحون ، ب

وخش

لغت‌نامه دهخدا

وخش . [ وَ ] (ع ص ، اِ) هیچکاره و ردی از هرچیزی . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). مردم فرومایه ٔ کمینه ٔ بی اعتبار. (منتهی الارب ). فرومایگان . (مهذب الاسماء) (ناظم الاطباء). واحد و جمع و مذکر و مؤنث در وی یکسان است ، و تثنیه ٔ آن می آید و گاهی جمع آن اوخاش و وِخاش آید. (م

وخش

لغت‌نامه دهخدا

وخش . [ وَ خ َ ] (اِ) نام مرضی است که بهائم را باشد. (غیاث اللغات از لطایف و سروری ). || بیماریی است که اسب را در پای میشود. (غیاث اللغات ). مرضی و علتی که در دست و پای دواب پیدا شود و لنگ میشوند. (انجمن آرا). بیماریی در دست و پای ستور که اوفه نیز گویند. (ناظم الاطباء). مرضی

جست‌وجوی هم‌آوا

وخز

لغت‌نامه دهخدا

وخز. [ وَ ] (ع اِ) چیزی اندک . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از آنندراج ).چیز اندک . (مهذب الاسماء). || جاؤا وخزاًوخزاً؛ یعنی چهار چهار آمدند. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || (مص ) درسپوختن سوزن و سنان و آنچه بدان ماند. (تاج المصادر بیهقی ). درخستن به نیزه و جز

وخیز

لغت‌نامه دهخدا

وخیز. [ وَ ] (ع اِ) اشکنه ٔ شهد. (منتهی الارب ) (آنندراج ). اشکنه و تریدی که از عسل سازند. (ناظم الاطباء).

وخز

دیکشنری عربی به فارسی

خراش سوزن , نقطه , زخم بقدر سرسوزن , جزء کوچک چيزي , هدف , منظور , نقطه نت موسيقي , چيزخراش دهنده(مثل نوک سوزن) , خار , تيغ , نيش , سيخونک , الت ذکور , راست , شق , خليدن , باچيز نوک تيز فروکردن , خراش دادن , با سيخونک بحرکت واداشتن , تحريک کردن , ازردن

وخز

گویش مازنی

برخیز – بلندشو

وخیز

واژه‌نامه آزاد

(vakhiz) وقتی کسی جایی نشسته باشد به جای بلند شو از کلمه وخیز استفاده میشود

جست‌وجوی مشابه

وخشیزق

لغت‌نامه دهخدا

وخشیزق . [ وَ زَ ] (اِ) وخشیرق . (فرهنگ نظام ). رجوع به وخشیرق و وخشیرک شود.

وخشیزک

لغت‌نامه دهخدا

وخشیزک . [ وَ زَ ] (اِ) رجوع به وخشیرک ورجوع به ضریر انطاکی 347 و تحفه ٔ حکیم مؤمن شود.

وخشورپند

لغت‌نامه دهخدا

وخشورپند. [ وَ پ َ ] (اِ مرکب ) شریعت یعنی شرعی که پیغمبران قرار دهند و با بای ابجد [ وَخشوربند ] هم درست است . (برهان ). به معنی شریعت باشد که پیغمبران قرار داده باشند و آن را وخشوربند نیز گویند. (آنندراج ) (ناظم الاطباء). رجوع به وخشور و وخشوربند شود.

وخشوربند

لغت‌نامه دهخدا

وخشوربند. [ وَ ب َ ] (اِ مرکب ) وخشورپند. وخشورنهاد شریعت . (برهان ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). رجوع به وخشورپند و وخشورنهاد شود.

وخشاب

لغت‌نامه دهخدا

وخشاب . [ وَ ] (اِخ ) نام رودی است به حدود ماوراءالنهر که ناحیت وخش بر کرانه ٔ آن نهاده است . (حدود العالم ). از شعب جیحون است . (حاشیه ٔ برهان چ معین ). رجوع به وخش شود.

جست‌وجوی متن

ایرمان

فرهنگ سره

وخش

وخاش

لغت‌نامه دهخدا

وخاش . [ وِ ] (ع اِ) ج ِ وخش . (ناظم الاطباء). رجوع به وخش شود.

وخوش

لغت‌نامه دهخدا

وخوش . [ وُ ] (ع اِ) ج ِ وخش . (منتهی الارب ) رجوع به وخش شود.

اوفه

لغت‌نامه دهخدا

اوفه . [ اَ ف َ / ف ِ ] (اِ) بیماریی در دست و پای ستور که وخش نیز گویند. (برهان ) (ناظم الاطباء). رجوع به کلمه ٔ وخش در برهان قاطع شود.

لیوکند

لغت‌نامه دهخدا

لیوکند. [ ] (اِخ ) از وخش است . جایی است که از وی گوسپند وخشی خیزد. (حدود العالم ).

جست‌وجوی هم‌آغاز

وخشیزق

لغت‌نامه دهخدا

وخشیزق . [ وَ زَ ] (اِ) وخشیرق . (فرهنگ نظام ). رجوع به وخشیرق و وخشیرک شود.

وخشیزک

لغت‌نامه دهخدا

وخشیزک . [ وَ زَ ] (اِ) رجوع به وخشیرک ورجوع به ضریر انطاکی 347 و تحفه ٔ حکیم مؤمن شود.

وخشورپند

لغت‌نامه دهخدا

وخشورپند. [ وَ پ َ ] (اِ مرکب ) شریعت یعنی شرعی که پیغمبران قرار دهند و با بای ابجد [ وَخشوربند ] هم درست است . (برهان ). به معنی شریعت باشد که پیغمبران قرار داده باشند و آن را وخشوربند نیز گویند. (آنندراج ) (ناظم الاطباء). رجوع به وخشور و وخشوربند شود.

وخشوربند

لغت‌نامه دهخدا

وخشوربند. [ وَ ب َ ] (اِ مرکب ) وخشورپند. وخشورنهاد شریعت . (برهان ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). رجوع به وخشورپند و وخشورنهاد شود.

وخشاب

لغت‌نامه دهخدا

وخشاب . [ وَ ] (اِخ ) نام رودی است به حدود ماوراءالنهر که ناحیت وخش بر کرانه ٔ آن نهاده است . (حدود العالم ). از شعب جیحون است . (حاشیه ٔ برهان چ معین ). رجوع به وخش شود.

جست‌وجوی هم‌قافیه

پور سیاوخش

لغت‌نامه دهخدا

پور سیاوخش . [ رِ وَ ] (اِخ ) مراد کیخسرو است : بیاورد پور سیاوخش راجوان خردمند جان بخش را. فردوسی .رجوع به پور سیاوش ورجوع به کیخسرو شود.

سیاوخش

لغت‌نامه دهخدا

سیاوخش . [ وَ ] (اِ)لذت عقلی را گویند. (برهان ). از لغات دساتیر است .

سیاوخش

لغت‌نامه دهخدا

سیاوخش . [ وَ ] (اِخ ) نام پسر کیکاوس پدر کیخسرو که والی ولایت نیم روز بود و عاشق مادراندر خود، سودابه شده بود وبر آتش رفت و نسوخت . (برهان ). نام پسر کیکاوس . (غیاث اللغات ) (آنندراج ). در روایات داستانی چنین آمده است که سودابه زن کیکاوس و نامادری سیاوخش بدو عاشق شد و سیاوش

اوخش

لغت‌نامه دهخدا

اوخش . [ خ ِ ] (اِ صوت ) آوازی است که در هنگام خوشی و نیز درد کم برآرند. (یادداشت مؤلف ).

توخش

لغت‌نامه دهخدا

توخش . [ ت َ وَ ] (اِ) بمعنی کشیدن باشد مطلقاً. (برهان ) (آنندراج ). رسم و کشیدگی و نقش . (ناظم الاطباء). رجوع به تخشیدن و لسان العجم شعوری ج 1 ص 280 شود.

ترجمه مقاله