وروغ

voruq

معنی

تیرگی؛ کدورت: ◻︎ بیا ساقی آن آب آتش‌فروغ / که از دل برد زنگ و از جان وروغ (فخرالدین‌اسعد: مجمع‌الفرس: وروغ).

جست‌وجوی دقیق

وروغ

لغت‌نامه دهخدا

وروغ . [ وُ ] (اِ) تیرگی و کدورت واختلال . (ناظم الاطباء). تیرگی و کدورت . (برهان ) (آنندراج ). مقابل فروغ . (فرهنگ فارسی معین ) : بیا ساقی آن آب آتش فروغ که از دل برد رنگ و از جان وروغ . فخرگرگانی (از جهانگیری و رشیدی ).<

وروغ

فرهنگ فارسی عمید

= آروغ

وروغ

فرهنگ فارسی عمید

تیرگی؛ کدورت: ◻︎ بیا ساقی آن آب آتش‌فروغ / که از دل برد زنگ و از جان وروغ (فخرالدین‌اسعد: مجمع‌الفرس: وروغ).

وروغ

فرهنگ فارسی معین

( ~.) (اِ.) تیرگی ، کدورت ؛ مق . فروغ .

وروغ

فرهنگ فارسی معین

(وُ) (اِ.) آروغ .

جست‌وجوی هم‌آوا

چوروک

لغت‌نامه دهخدا

چوروک . (اِ) چروک . در تداول عوام ، چین و شکن و فرورفتگی به درازا در چیزی . چنانکه در جامه یا پوست و مانند آن . چین . شکن . نورد. چین از پی چین . شکنج آژنگ . ونج . کیس . (یادداشت مؤلف ). غالباً چین و چروک با هم بکار رود.- چوروک افتادن (در تداول عامه )</s

گوروک

لغت‌نامه دهخدا

گوروک . (اِخ ) یکی از ایلات کردستان مکری که مرکزشان بانه است . (از جغرافیای غرب ایران تألیف دُ مرگان ترجمه ٔ کاظم ودیعی ج 2 ص 24، 25 و 44).

وروق

لغت‌نامه دهخدا

وروق . [ ] (اِخ ) دهی جزو دهستان خرقان شرقی بخش آوج شهرستان قزوین . در 12هزارگزی راه عمومی ، با 1135 تن سکنه . آب آن از چشمه سار تأمین می شود. محصول آنجا غلات ، بنشن ، باغات انگور، بادام ، قیسی و عسل است و ش

وروک

لغت‌نامه دهخدا

وروک .[ وُ ] (ع مص ) اقامت نمودن در جایی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). || توانا گردیدن بر چیزی . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || خر زنخ بر روی ران ماده نهادن : ورک الحمار علی الاتان ؛ زنخ خود بر سوی ران ماده نهاد خر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || دولا

وروک

گویش مازنی

بره ی کوچک

جست‌وجوی مشابه

رنگ وروغن زدن

دیکشنری فارسی به عربی

نهاية

پرداخت رنگ وروغن

دیکشنری فارسی به عربی

نهاية

جست‌وجوی متن

ورغ

لغت‌نامه دهخدا

ورغ . [ وُ رُ ] (اِ) وروغ . تیرگی و کدورت . (برهان ). رجوع به ورغ شود.

ارغ

لغت‌نامه دهخدا

ارغ . [ اَ رُ ] (اِ) بادی که از گلوی مردم بخوردن طعام یا چیزی ناگوارا به آواز برآید. (مؤید الفضلاء). بادی است بدبو که از گلوی مردم در وقت امتلای معده برآید. آروغ . زراغن . گوارش . بادگلو. آجل . رجک . جشاء. آرغ . زروغ . روغ . وروغ .

آروغ

لغت‌نامه دهخدا

آروغ . (اِ) باد معده که از گلو برآید گاه ِ امتلاء، بی اراده و غالباً با آوازی که بوقت فقاع خوردن و چیزهای باد و دم دار مردم را افتد و آن تنفس معده باشد از راه گلو. زراغن . گوارش . باد گلو.آجل . رجک . جشاء. آرغ . زروغ . روغ . وروغ : گر در حکایت آید

جست‌وجوی هم‌قافیه

پوتوروغ

لغت‌نامه دهخدا

پوتوروغ . [ ] (اِ) رجوع به پوتورو شود.

تاراغ و توروغ

لغت‌نامه دهخدا

تاراغ و توروغ . [ راغ ْ غ ُ ] (اِ صوت ، از اتباع ) آوایی که از برخورد دو چیز برخیزد. صدایی که از بهم کوفتن دو چیز حادث شود و موجب ناراحتی انسان گردد.

زاپوروغ

لغت‌نامه دهخدا

زاپوروغ . (اِخ ) نام قزاقهایی است که در سوابق ایام در دنیپرسکونت داشته اند. اینان درخدمت لهستان و سوئد و روسیه بوده اند و زمانی هم در تحت حمایت دولت عثمانی علیه روسها فعالیت میکرده اند.کاترین دوم اینان را از اوطان خود حرکت و بسال 1175م . در و

قوروغ

لغت‌نامه دهخدا

قوروغ . (ترکی ، اِ) رجوع به قوروق و قرق شود.

اوروغ

لغت‌نامه دهخدا

اوروغ . (ترکی - مغولی ، اِ) اورق . خانواده . دودمان . خویشان . اعقاب : تا غایت همواره ایشان و فرزندان ایشان ملازم و مقرب حضرت هولاکوخان و اوروغ نامدار بودند. (جامعالتواریخ رشیدی ). و این ملک بر وی و اوروغ نامدار وی بر وجهی که هست مقررو مسلم بود. (همان کتاب ). رجوع به ماده ٔ ب

درپیوند

بیشتر بدانید

وروغ

voruq

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی معین

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

گویش مازنی

جست‌وجوی مشابه

دیکشنری فارسی به عربی

دیکشنری فارسی به عربی

جست‌وجوی متن

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا