وصافلغتنامه دهخداوصاف . [ وَص ْ صا ] (اِخ ) کویی است در نسف (نخشب ). (معجم البلدان ) : به کوی وصاف آن نامه را بزن عنوان به پیش نامه ٔ تو تا که خوازه بندم کوی .سوزنی .
وصافلغتنامه دهخداوصاف . [ وَص ْ صا ] (اِخ ) لقب عبداﷲبن فضل اﷲ شیرازی صاحب تاریخ وصاف . (ناظم الاطباء). رجوع به وصاف الحضرة شود.
وصافلغتنامه دهخداوصاف . [ وَص ْ صا ] (ع ص ) وصف شناس . (منتهی الارب )(ناظم الاطباء). عارف به وصف . (آنندراج ) (از اقرب الموارد). بسیار وصف کننده . (ناظم الاطباء) : کمترین وصاف او خاقانی است کآسمان صاحبقران میخواندش . خاقانی .|| طبی
وصائفلغتنامه دهخداوصائف . [ وَ ءِ ] (ع اِ) ج ِ وصیفة، به معنی خدمتگاری که دختر یا کنیز بود. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). رجوع به وصیفة شود.
وصاف الحضرةلغتنامه دهخداوصاف الحضرة. [ وَص ْ صا فُل ْ ح َ رَ ] (اِخ ) عبداﷲبن عزالدین فضل اﷲ شیرازی ، ملقب به شهاب الدین و معروف به وصاف الحضرة. مؤلف کتاب تاریخ تجزیة الامصار و تزجیة الاعصار است که به تاریخ وصاف شهرت دارد. وی در حدود سال 663 هَ .ق . در شیراز به دنی
ژوسیولغتنامه دهخداژوسیو. [ ی ُ ] (اِخ ) آنتوان دو. نام عالم گیاه شناس فرانسوی متولد در لیون بسال 1686 و متوفی بسال 1758 م .
ژوسیولغتنامه دهخداژوسیو. [ ی ُ ] (اِخ ) آدریان . پسر آنتوان دوژوسیو، متولد در پاریس بسال 1797 و متوفی بسال 1853 م .
وصافةلغتنامه دهخداوصافة.[ وَص ْ صا ف َ ] (ع ص ) مؤنث وصاف . || مبالغه در معنی وصاف . بسیار وصف کننده . (ناظم الاطباء).
وصافةلغتنامه دهخداوصافة. [ وَ ف َ ] (ع مص ) به حد خدمت رسیدن کنیزک و به حد خدمت رسیدن غلام . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). فرا خدمت آمدن بنده . (دهار). || (اِمص ) خدمتگاری . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد).
وصاف الحضرةلغتنامه دهخداوصاف الحضرة. [ وَص ْ صا فُل ْ ح َ رَ ] (اِخ ) عبداﷲبن عزالدین فضل اﷲ شیرازی ، ملقب به شهاب الدین و معروف به وصاف الحضرة. مؤلف کتاب تاریخ تجزیة الامصار و تزجیة الاعصار است که به تاریخ وصاف شهرت دارد. وی در حدود سال 663 هَ .ق . در شیراز به دنی
وصافةلغتنامه دهخداوصافة.[ وَص ْ صا ف َ ] (ع ص ) مؤنث وصاف . || مبالغه در معنی وصاف . بسیار وصف کننده . (ناظم الاطباء).
وصاف الحضرةلغتنامه دهخداوصاف الحضرة. [ وَص ْ صا فُل ْ ح َ رَ ] (اِخ ) عبداﷲبن عزالدین فضل اﷲ شیرازی ، ملقب به شهاب الدین و معروف به وصاف الحضرة. مؤلف کتاب تاریخ تجزیة الامصار و تزجیة الاعصار است که به تاریخ وصاف شهرت دارد. وی در حدود سال 663 هَ .ق . در شیراز به دنی
وصافةلغتنامه دهخداوصافة. [ وَ ف َ ] (ع مص ) به حد خدمت رسیدن کنیزک و به حد خدمت رسیدن غلام . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). فرا خدمت آمدن بنده . (دهار). || (اِمص ) خدمتگاری . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد).
اوصافلغتنامه دهخدااوصاف . [ اَ ] (ع اِ) ج ِ وصف . (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) (از آنندراج ). رجوع به وصف شود.