وطیلغتنامه دهخداوطی ٔ. [ وَ ] (ع ص ) کوفته و سپرده زیر پا. (منتهی الارب ) (آنندراج ). کوفته و نرم و سپرده زیر پای . (ناظم الاطباء). || شی ٔ وطی ٔ؛ ای بین الوطاءة. (منتهی الارب ). چیزی که پاسپردگی آن آشکار باشد. (ناظم الاطباء). رجوع به وطاءة شود.
وطیلغتنامه دهخداوطی . [ وَطْی ْ ] (ع مص ) آرامش با کسی . آرمیدن . جماع کردن . (غیاث اللغات ) : و الدخول الموجب للمهر هو الوطی قُبُلاً او دبراً. (شرایع علامه ٔ حلی ).طفل را نبود ز وطی زن خبرجز که گویی هست آن خوش چون شکر. مولوی .||
وطیفرهنگ فارسی معین(وَ) [ ع . وَطَء ] (ص .) 1 - پایمال کردن . 2 - سوار شدن بر اسب . 3 - در فارسی به معنای جماع کردن .
واحد عملی آرایه‌شناختیoperational taxonomic unit, OTUواژه‌های مصوب فرهنگستانهریک از افراد یا آرایه‌های واحد در تحلیل تبارشناختی یا رخمانی
گوتیلغتنامه دهخداگوتی . (اِخ ) طایفه ای از ساکنان قدیم زاگروس که محلشان شمال و مشرق شهرزور بوده است . این گروه نارامسین [ یکی از پادشاهان اکد ] را شکست داده بر بابل مسلطشدند و پس از چند سال نخست همسایه ٔ جنوبی خود یعنی لولوبی ها را ضربتی هولناک زدند ولی در شهرزور نایستاده فروتر رفتند. در این
پوتیلغتنامه دهخداپوتی . [ پ ُ ] (اِخ ) قصبه و اسکله ای است در ایالت کوتائیس از قفقاز در ساحل بحر اسود و مصب نهر ریونی . این قصبه مبداء خط آهنی است که از طریق تفلیس به بادکوبه میرود و شعبه ٔ دیگری هم دارد که به باطوم منتهی میشود، نام قدیمی نهر ریونی ، فاش ، بوده و به همین ملاحظه تواریخ عثمانی
وطیدةلغتنامه دهخداوطیدة. [ وَ دَ ] (ع اِ) واحد وطائد. (ناظم الاطباء). قواعد و بنیان . (از اقرب الموارد).
وطینلغتنامه دهخداوطین . [ وَ ] (ع اِ) آن رسن را که عماری بدان بازبندند به تازی وطین خوانند. (ترجمه ٔ طبری بلعمی ). رجوع به منقطعالوطین شود.
وطیئةلغتنامه دهخداوطیئة. [ وَ ءَ ] (ع اِ) نوعی از طعام که به شیر و خرمای خسته برآورده ترتیب دهند. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). || کشک شکرآمیخته . (ناظم الاطباء). پینوِ شکرآمیخته . (منتهی الارب ). || جوال که در وی گوشت خشک و نان کاک دارند. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). غرارة. (مهذب الاسماء).
وطیحلغتنامه دهخداوطیح . [ وَ ] (اِخ ) قلعه ای است به خیبر. (منتهی الارب ). قلعه ای است از قلعه های خیبر. (معجم البلدان ). رجوع به فتوح البلدان بلاذری ص 31 شود.
وطیدلغتنامه دهخداوطید. [ وَ ] (ع ص ) استوار و پای برجای کرده . (منتهی الارب ) (از آنندراج ). || گران سنگ گردانیده . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ).
وطیدةلغتنامه دهخداوطیدة. [ وَ دَ ] (ع اِ) واحد وطائد. (ناظم الاطباء). قواعد و بنیان . (از اقرب الموارد).
وطینلغتنامه دهخداوطین . [ وَ ] (ع اِ) آن رسن را که عماری بدان بازبندند به تازی وطین خوانند. (ترجمه ٔ طبری بلعمی ). رجوع به منقطعالوطین شود.
وطیئةلغتنامه دهخداوطیئة. [ وَ ءَ ] (ع اِ) نوعی از طعام که به شیر و خرمای خسته برآورده ترتیب دهند. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). || کشک شکرآمیخته . (ناظم الاطباء). پینوِ شکرآمیخته . (منتهی الارب ). || جوال که در وی گوشت خشک و نان کاک دارند. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). غرارة. (مهذب الاسماء).
وطیحلغتنامه دهخداوطیح . [ وَ ] (اِخ ) قلعه ای است به خیبر. (منتهی الارب ). قلعه ای است از قلعه های خیبر. (معجم البلدان ). رجوع به فتوح البلدان بلاذری ص 31 شود.
وطیدلغتنامه دهخداوطید. [ وَ ] (ع ص ) استوار و پای برجای کرده . (منتهی الارب ) (از آنندراج ). || گران سنگ گردانیده . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ).
خربوطیلغتنامه دهخداخربوطی . [ خ َ ] (اِخ ) یوسف بن عثمان بن مصطفی بن فیض اﷲ خربوطی (خربوتی ). وی از مدرسان علوم و تفسیر بیضاوی در مدرسه ٔ شیخ وفا بقسطنطنیه بود و از خلفای طریقه ٔ نقشبندیه ٔ خالدیان نیز بشمار میرفت . او راست : «ناموس الایقان علی البرهان »، این کتاب حاشیه ای است بر کتاب منطقی بنا
چهل طوطیلغتنامه دهخداچهل طوطی . [ چ ِ هَِ ] (اِخ ) نام کتابی است دارای چهل افسانه که در مدت چهل روز طوطی با گفتن یکی از آنها بانوی خانه را که قصد فساد دارد مشغول میدارد تاخواجه ٔ وی از سفر بازمیگردد. (از یادداشت مؤلف ).- قصه ٔ چهل طوطی ؛ تعبیر مثلی از حکایتی دراز.<br
حافظ سیوطیلغتنامه دهخداحافظ سیوطی . [ ف ِ ظِ س ُ ] (اِخ ) رجوع به جلال الدین عبدالرحمن خضیری سیوطی مصری شود.
چل طوطیلغتنامه دهخداچل طوطی . [ چ ِ ] (اِخ ) مخفف چهل طوطی که نام کتابی افسانه ای است . نام افسانه ای معروف از مکر زنان که روستایی زادگان باسوادرا بخواندن آن رغبتی است . و رجوع به چهل طوطی شود.
