پارسلغتنامه دهخداپارس . (اِ) آواز سگ . بانگ سگ . علالای سگ .عَوعَو. هفهف . عفعف . وَغواغ . وَعوع . وَکوَک . نوف .- پارس کردن ؛ عوعو کردن سگ . نوفیدن . بانگ کردن سگ به شب چون غریبی نزدیک شود.- امثال :سگ در خانه ٔ صا
پارسلغتنامه دهخداپارس . (اِخ ) صورتی دیگر از کلمه ٔ فارس است . منسوب به قوم پارس َ از قبایل آریائی ایران . و سپس این کلمه بر تمام مملکت ایران اطلاق شده است برای تاریخ پارس رجوع به کلمه ٔ فارس شود : چنان بد که در پارس یکروز تخت نهادند زیر گل افشان درخت . <p
پارسلغتنامه دهخداپارس . (ترکی ، اِ) جانوری است شکاری کوچکتر از پلنگ . (برهان ). یوز. فهد. وَشق . و پارس بدین معنی ترکی است .
پارسلغتنامه دهخداپارس . [ س َ ] (اِخ ) نام سرزمین پارس . رجوع به فارس و پارس و رجوع به بلادالخاضعین شود.
حرسلغتنامه دهخداحرس . [ ح َ رَ ] (اِخ ) نام قریه ای است در جانب شرقی مصر. (سمعانی ). و بعضی گفته اند نام محله ای است به مصر. (معجم البلدان ).
پارسهلغتنامه دهخداپارسه . [ س َ ](اِخ ) پارس [ س َ ] سرزمین پارس . || شهری در پارس (فارس ). رجوع به پرس پلیس و تخت جمشید شود.
پارسهلغتنامه دهخداپارسه . [ س َ / س ِ ] (اِ مرکب ) گدائی . (برهان ). تکدّی . پَرسه . || گدا. (غیاث اللغات ).
پارسهلغتنامه دهخداپارسه . [ س َ ](اِخ ) پارس [ س َ ] سرزمین پارس . || شهری در پارس (فارس ). رجوع به پرس پلیس و تخت جمشید شود.
پارسهلغتنامه دهخداپارسه . [ س َ / س ِ ] (اِ مرکب ) گدائی . (برهان ). تکدّی . پَرسه . || گدا. (غیاث اللغات ).
پارسی باستانیلغتنامه دهخداپارسی باستانی . [ ی ِ ] (اِخ ) (زبان ...) یاپارسی قدیم یا فرس قدیم یا پارسی هخامنشی یا پارسی باستان یکی از لهجات کهن ایران که کتیبه های شاهنشاهان هخامنشی بدان نوشته شده است . این لهجه با لهجه ٔ اوستائی و زبان سانسکریت که کتاب مقدس هندوان (وِدا) بدان زبان است ، از یک اصل میباش
دریای پارسلغتنامه دهخدادریای پارس . [ دَرْ ی ِ ] (اِخ ) خلیج فارس . رجوع به بحر پارس ذیل بحر و خلیج فارس در ردیف خود و تاریخ ایران باستان ص 1807 و 1917 و التفهیم بیرونی ص 169 و مجمل التواریخ و القص