پاچه ورمالیده

pāčevarmālide

معنی

۱. کسی که پاچۀ شلوار خود را بالا زده باشد.
۲. [عامیانه، مجاز] آدم زرنگ و حقه‌باز.

جست‌وجوی دقیق

پاچه ورمالیده

لغت‌نامه دهخدا

پاچه ورمالیده . [ چ َوَ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) در تداول عامیانه ، سخت بی آزرم و خشن و بی ادب و بی محابا از نکوهش . ناتراشیده .

پاچه ورمالیده

فرهنگ فارسی عمید

۱. کسی که پاچۀ شلوار خود را بالا زده باشد.۲. [عامیانه، مجاز] آدم زرنگ و حقه‌باز.

پاچه ورمالیده

فرهنگ فارسی معین

( ~. وَ دِ) (ص مر.) (عا.) 1 - حقه باز. 2 - بی شرم .

پاچه ورمالیده

جست‌وجوی هم‌آوا

پایة تیرک دهانه

hatch carrier, hatch socket, beam socket, hatch beam shoe

واژه‌های مصوب فرهنگستان

هریک از پایه‌های دو طرف انبار که تیرک‌های دهانه را نگه می‌دارد

پایۀ دستگاه شمار

base of a number system

واژه‌های مصوب فرهنگستان

در یک دستگاه شمار،‌ عددی طبیعی و بزرگ‌تر از یک که هر عدد طبیعی برحسب توان‌های آن با ضرایب صحیح نامنفی نوشته می‌شود متـ . پایۀ دستگاه اعداد

پایۀ فضای بُرداری

basis of a vector space

واژه‌های مصوب فرهنگستان

مجموعه‌ای خطی‌ مستقل در یک فضای بُرداری که فضا را تولید می‌کند

آگهی پیش‏نما

pop-over advertisement, pop-over ad

واژه‌های مصوب فرهنگستان

نوعی آگهی که در صفحۀ وِب پیش روی کاربر ظاهر می‏شود و روی بخشی از صفحۀ جاری را می‏گیرد

زبان‌های هسته‌آغاز

head-first languages, head-initial languages

واژه‌های مصوب فرهنگستان

زبان‌هایی که در آنها هستۀ گروه در ابتدای آن قرار می‌گیرد

جست‌وجوی مشابه

ورمالیدن،پاچه ورمالیده

گویش تهرانی

فتیله کردن،بالا زدن پاچه شلوار و آستین،لوله کردن

جست‌وجوی متن

بردار و ورمال

فرهنگ فارسی معین

(بَ رُ وَ) (ص .) پاچه ورمالیده ، ناقُلا.

گستاخ

فرهنگ فارسی طیفی

مقوله: احساسات فردی تاخ، جسور، پاچه‌ورمالیده، فحاش، بی‌ادب، مغرور، تحقیر‌کننده بی بندوبار خیره، بی‌شرم▼ نخاله، لوس، ارنئوت، متجاسر هار☹، شرور

بی‌ادب

فرهنگ فارسی طیفی

مقوله: احساسات بین فردی مؤدب، بی‌نزاکت، بی‌تربیت، بی‌اتیکت، عزیزکرده، نُنُر، لوس، ببه، بچه، بچه‌ننه، نازپرورده، وِل، پاچه‌ورمالیده، بی‌حیا ناسلوک، بد، سرکش، گستاخ بی‌توجه

تندطبع

فرهنگ فارسی طیفی

مقوله: احساسات بین فردی تندخو، آتشین مزاج، سودایی، غرغرو، زود غضب، بی‌حوصله، آتشی، پاچه‌ورمالیده، بی‌چشم‌ورو، ناسازگار، تأثیرپذیر، قابل تحریک بی‌حیا، بی‌پروا ستیزه‌جو، عنق، بداخلاق، ترشرو

کمیش

کمیش . [ ک َ ] (ع ص ) مرد تیزرو و سبک و کافی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). مرد تیزرو. (از اقرب الموارد). || اسب خردنره . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || مادیان خردپستان . (ناظم الاطباء). اسب خردپستان . (از اقرب الموارد). || زن خردپستان . (منتهی الار

جست‌وجوی هم‌آغاز

پاچه

لغت‌نامه دهخدا

پاچه . [ چ َ / چ ِ ] (اِ مصغر) (از: پا، رِجل + چه ، ادات تصغیر) پای از زانو تا بسرپنجه . کُراع . پایچه . (مهذب الاسماء). || پای خرد : زهر دارد در درون در پاچه مار گرچه دارد از برون نقش و نگار. <p class="aut

پاچه

فرهنگ فارسی عمید

۱. (زیست‌شناسی) پای انسان یا گوسفند از زانو تا کف پا.۲. پای پخته‌شدۀ گوسفند، بز، یا گاو که لزج و مولد خون است و برای اشخاص کم‌بنیه، لاغر، و مبتلایان به امراض ریه نافع است.۳. قسمت پایین شلوار.

پاچه

دیکشنری فارسی به عربی

ساق , قدم

پاچه

دیکشنری فارسی به ترکی

paça

پاچه

فرهنگ فارسی معین

(چِ) (اِمصغ .) 1 - ساق پا. 2 - از زانو تا سر سم پای گوسفند و گاو. 3 - خوراکی که از دست و پای گوسفند درست کنند. 4 - یکی از دو لنگة شلوار. 5 - لبة پایینی شلوار. ؛ ~ کسی را گرفتن بی جهت کسی را آزار دادن .

جست‌وجوی هم‌قافیه

دستپاچه

لغت‌نامه دهخدا

دستپاچه . [ دَ چ َ / چ ِ ] (ص مرکب ) عجول . (ناظم الاطباء). تند. عَجِل . عَجلان . شتابزده . شتابان در کاری . أعجل . (یادداشت مرحوم دهخدا).- امثال : آدم دستپاچه کار را دو بار می کند .<b

خرپاچه

لغت‌نامه دهخدا

خرپاچه . [ خ َ چ َ / چ ِ] (اِ مرکب ) بچه ٔ خر. (غیاث اللغات ) (آنندراج ). شاید از لغات فارسی مصطلح بین هندیان فارسی زبان باشد.

کله پاچه

لغت‌نامه دهخدا

کله پاچه . [ ک َل ْ ل َ / ل ِ چ َ / چ ِ ] (اِ مرکب ) کله پاچه از هر حیوانی . (ناظم الاطباء). مجموع سر و پاچه های حیوان (مانند گوسفند). (فرهنگ فارسی معین ).- کله پاچه شدن ؛ مضطرب و

کوتاه پاچه

لغت‌نامه دهخدا

کوتاه پاچه . [ چ َ / چ ِ ] (اِ مرکب ) به معنی کوتاه پای است که جانور شبیه گوزن است . (برهان ). نام جانور صحرایی که به قامت گوسفند یاکلان تر از آن باشد مانند گوزن . (آنندراج ). و رجوع به کوتاه پا و کوته پا و کوته پاچه شود. || (ص مرکب ) شخصی را

کوته پاچه

لغت‌نامه دهخدا

کوته پاچه . [ ت َه ْ چ َ / چ ِ ] (اِ مرکب ) مخفف کوتاه پاچه است که جانور شبیه به گوزن است . (برهان ). || (ص مرکب ) مرادف کوتاه بال و به معنی کوتاه قد، او را چل مردنیز خوانند. (آنندراج ؛ ذیل کوتاه پاچه ) : ز کوته پا

درپیوند

بیشتر بدانید

پاچه ورمالیده

pāčevarmālide

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

دیکشنری فارسی به انگلیسی

فرهنگ فارسی معین

گویش تهرانی

جست‌وجوی هم‌آوا

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

جست‌وجوی مشابه

گویش تهرانی

جست‌وجوی متن

فرهنگ فارسی معین

فرهنگ فارسی طیفی

فرهنگ فارسی طیفی

فرهنگ فارسی طیفی

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

دیکشنری فارسی به عربی

دیکشنری فارسی به ترکی

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا