پرخمارلغتنامه دهخداپرخمار. [ پ ُ خ ُ ] (ص مرکب ) (چشم ...) که بچشم شراب خوردگان ماند : بدیده چو قار و برخ چون بهارچو می خورده ای چشم او پرخمار. فردوسی .در چشم پرخمار تو پنهان فسون سحردر زلف بیقرار تو پیدا قرار حسن . <p class=
پرخمارفرهنگ فارسی عمید۱. آنکه خمار بسیار در سر دارد؛ مَست.۲. چشمی که مانند چشم شرابخوردگان باشد: ◻︎ در چشم پرخمار تو پنهان فنون سحر / در زلف بیقرار تو پیدا قرار حسن (حافظ: ۷۸۸).
نرگس مخمورلغتنامه دهخدانرگس مخمور. [ن َ گ ِ س ِ م َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) نرگس نیم خواب معشوق . (ناظم الاطباء). کنایه از چشم پرخمار محبوب .
بوسه خوارلغتنامه دهخدابوسه خوار. [ س َ / س ِ خوا / خا ] (نف مرکب ) بوسه گیر. (فرهنگ فارسی معین ) : کند ترک می نرگس پرخمارکه از روی این گل شود بوسه خوار.ملاطغرا (از آنندراج ).</
لذت یافتنلغتنامه دهخدالذت یافتن . [ ل َذْ ذَ ت َ ] (مص مرکب ) خوشی یافتن : جان تو هرگز نیابد لذّت از دین نبی تا دلت پر سهو و مغزت پرخمار است از نبید.ناصرخسرو.
نورلغتنامه دهخدانور. (اِخ ) بدرالدین یزدی ، متخلص به نور.این ابیات را مؤلف روز روشن از او نقل کرده است :گه تاب کمند مشکبار تو کشم گه غصه ٔ چشم پرخمار تو کشم بر دل ز نهال وصل یک شاخ نماندآخر به کدام برگ بار تو کشم ؟رجوع به تذکره ٔ روز روشن ص 101
می خوردهلغتنامه دهخدامی خورده . [ م َ / م ِ خوَرْ / خُرْ / دَ / دِ ] (نف مرکب ) شراب خورده . باده خواره . می نوشیده . که شراب خورده باشد. مست و مخمور و می زده <s