لغتنامه دهخدا
پرمهره . [ پ َ م ُ رَ / رِ ] (اِ مرکب ) گلوله ای از پر و جز آن که مرغان شکاری از معده برمی آورند. گروهه ای باشد از پر و غیره که جانوران شکاری مثل شاهین و باز و امثال آنها از معده برمی آورند و آنرا بترکی اوخشی میگویند. (تتمه ٔ برهان ).- <s