پرهیزکار

parhizkār

معنی

۱. پرهیزکننده.
۲. پارسا؛ پاک‌دامن؛ باتقوا: ◻︎ بر این و بر آن بگذرد روزگار / خُنُک مردم پاکِ پرهیزکار (فردوسی: لغت‌نامه: پرهیزکار).

مترادف

۱. پارسا، پرهیزگار، خویشتندار، زاهد، صالح، متقی، متورع
۲. محتاط

جست‌وجوی دقیق

پرهیزکار

لغت‌نامه دهخدا

پرهیزکار. [ پ َ ] (ص مرکب ) پارسا. تقی ، متقی . باتقوی . دوری کننده ٔ از حرام . خویشتن دار (از حرام ). بارّ. زاهد. ناسک . مرتاض . صالح . برز. برزی ّ. وَرع . عفیف . عفیفه . پاکدامن . آبدست . هیرسا. (برهان قاطع) : چه مایه زاهد پرهیزکار صومعگی که

پرهیزکار

فرهنگ فارسی عمید

۱. پرهیزکننده.۲. پارسا؛ پاک‌دامن؛ باتقوا: ◻︎ بر این و بر آن بگذرد روزگار / خُنُک مردم پاکِ پرهیزکار (فردوسی: لغت‌نامه: پرهیزکار).

پرهیزکار

دیکشنری فارسی به عربی

داخلي , قارة , مستقيم

پرهیزکار

دیکشنری فارسی به انگلیسی

abstinent, ascetic, chaste, continent, pious, virtuous

پرهیزکار

دیکشنری فارسی به ترکی

kötülüklerden sakınan

جست‌وجوی هم‌آوا

پرهیزکاری

لغت‌نامه دهخدا

پرهیزکاری . [ پ َ ] (حامص مرکب ) پارسائی . بازایستادن از حرام . خویشتن داری از حرام . تقوی . تُقی . اِتّقاء. تقیه . تُقاة. دین . (منتهی الارب ). عفت . عفاف . اعفاف . وَرَع . توَرﱡع . کف ّ نفس . زهد. شرف . (منتهی الارب ) : چو پرهیزکاری کند شهریار<br