پلاتین

pelātin

معنی

عنصر فلزی نقره‌ای‌رنگ، قابل تورق و مفتول شدن که در صنایع شیمیایی و الکتریکی، جواهرسازی، شکسته‌بندی، و دندان‌پزشکی کاربرد دارد؛ طلای سفید.

جست‌وجوی دقیق

پلاتین

لغت‌نامه دهخدا

پلاتین . [ پْلا / پ ِ ] (فرانسوی ، اِ) زر سفید. طلای سفید. رجوع به پلاطین شود.

پلاتین

جست‌وجوی هم‌آوا

ژلاتین

ژلاتین . [ ژِ ] (فرانسوی ، اِ) اصل آن به زبان لاتین ژلاسیو به معنی انجماد و یخ بستن است و آن ماده ای است شبیه به لرزانک میوه که از الیاف نسوج حیوانات گرفته میشود و برای ساختن چسب ها بکار میرود و در چاپ نیز بکار است .

ژلاطین

لغت‌نامه دهخدا

ژلاطین . [ ژِ ] (فرانسوی ، اِ) رجوع به ژلاتین شود.

لاتن

لغت‌نامه دهخدا

لاتن . [ ت َ ] (اِخ ) لاتین . نام سکنه ٔ اصلی سرزمین لاسیوم . رجوع به لاسیوم و لاتین شود.

لاتن

لغت‌نامه دهخدا

لاتن . [ ت ُ ] (اِخ ) در اساطیر یونان نام مادر آپلن و دیان از ژوپیتر. و هم چشم ژونن .

لاتین

لغت‌نامه دهخدا

لاتین . (اِخ ) لاطین . لاتن .

جست‌وجوی مشابه

پلاتینوئید

فرهنگ فارسی عمید

آلیاژی از مس، روی، نیکل، و تنگستن که در ساختن اشیای فلزی پردوام به کار می‌رود.

تتراکلرور پلاتین

لغت‌نامه دهخدا

تتراکلرور پلاتین . [ ت ِ رِ پ ِ ل ُ ] (اِ) از ترکیب های طلای سفید است که توسط فرمل در محلول قلیایی احیاء میشود و «سیاه ِ طلای سفید» به دست می آید. رجوع به روش تهیه ٔ مواد آلی دکتر صفوی ص 213 شود.